Nesta charla pretendemos analizar como se vulnerou o estado de dereito para propiciar o enriquecemento dunha minoría , levándonos a maioría a situación crítica actual. Tendo que asumir a cidadanía a responsabilidade das decisións tomadas por elites políticas corruptas.

A PAH naceu en Barcelona no Ano 2009 un ano despois do estoupido da burbulla inmobiliaria. No ano 2010 xorden en todo o estado colectivos antidesafiuzamentos que se suman a PAH.

O longo distes 8 anos Presentamos no congreso dos deputados unha ILP avalada con 1.500.000 sinaturas pola DACIÓN EN PAGO e o ALUGUER SOCIAL. O Pp coa súa maioría absolutista impediu que saíra adiante.

Presentáronse Leis autonómicas por unha Vivenda Digna e contra a pobreza enerxética en 7 comunidades autónomas todas recorridas e suspendidas polo Pp no Tribunal Constitucional.

Mentres isto sucedía cantidades inxentes de diñeiro público son dedicadas a rescatar entidades financeiras.

O partido popular chegou a tratar a PAH de terroristas.
Dende o ano 2013 o TXUE emitiu 8 sentenzas que nos dan a razón. O partido popular sigue defendendo os intereses da Banca no canto de mudar a actual Lei Hipotecaria e ADAPTALA A NORMATIVA EUROPEA.

Faise imprescindible unha análise retrospectiva dos desafiuzamentos dende a perspectiva legal para poder comprender que motivou a a actual situación crítica. E propiciar unha lei de posta a cero e segunda oportunidade que permita as 600.000 familias desafiuzadas retomar as súas vidas.

E preciso comprender a especulación para poder garantir unha vivenda digna.

A día de hoxe sigue a especulación propiciada por Rajoy e o partido popular coa SAREB ( Banco Malo). Esta sociedade para a reestruturación bancaria apalanca vivenda de bancos e constructoras mentres o goberno lle presta diñeiro público para sanear os seus balances. Impedindo que caia o prezo da vivenda para seguir a especular coa mesma.
A reforma da lei do chan feita por José María Aznar no ano 1998 abriu o chan a especulación inmobiliaria.

O Partido Popular no canto de actualizar a lei hipotecaria que data de 1808 refundida en 1940 e actualizala conforme a normativa 93/13 de protección o consumidor para evitar a especulación e os abusos bancarios. No ano 2014 crea as SOCIMII sociedades de inversión inmobiliaria que non pagan imposto de sociedades e tributan en condicións privilexiadas. Concentran paquetes inmobles, dende pisos a baixos, para ofrecerllos a fondos de inversión que se están adueñando da renda dos alugueres. Esta nova especulación co aluguer permite que estes fondos Merque edificios enteiros a prezo de Saldo para logo dedicalos a aluguer subindo os prezos do mesmo as familias que están habitando chegando a despexalas si é preciso. Estas SOCIMI creadas por un Partido Popular Corrupto están creando unha burbulla nos alugueres que si non se para urxentemente traerá gravísimos problemas e moito sufrimento en forma de outra burbulla inmobiliaria.

A constitución trata con claridade o dereito a vivenda, determinando no articulo 10.2 como se debe interpretar este dereito, conforme á Declaración Universal dos Dereitos Humanos, e deixa ben claro quen esta obrigada a facelo efectivo.
No Título I.

- Título I. Dós dereitos e deberes fundamentais:

-Artigo 10.

1.A dignidade da persoa, os dereitos inviolables que lle son inherentes, o libre desenvolvemento da personalidade, o respecto á lei e aos dereitos dos demais son fundamento da orde política e da paz social.

2.As normas relativas aos dereitos fundamentais e ás liberdades que a Constitución recoñece interpretaranse de conformidade coa Declaración Universal de Dereitos Humanos e os tratados e acordos internacionais sobre as mesmas materias ratificados por España.

-Artículo 47.

Todos os españois teñen dereito a gozar dunha vivenda digna e adecuada. Os poderes públicos promoverán as condicións necesarias e establecerán as normas pertinentes para facer efectivo este dereito, regulando a utilización do chan de acordo co interese xeral para impedir a especulación. A comunidade participará nas plusvalías que xere a acción urbanística dos entes públicos.

-Artículo 3.

1. Os poderes públicos aseguran a protección social, económica e xurídica da familia.
4. Os nenos gozarán da protección prevista nos acordos internacionais que velan polos seus dereitos.

Como deixa claro o articulo 47 a especulación é contraria o dereito constitucional.

En outubro de 2008 rebentou a burbulla especulativa iniciada no mandato de José María Aznar que gobernou dende o ano 1996 ata o 2004. Jaime Caruana La corte foi nomeado por José María Aznar no ano 2000 e mantivo o cargo ata a chegada o poder do PSOE. No ano 2006 foi substituído por Miguel Fernadez Ordoñez que hoxe presta declaración pola saída da bolsa de Bankia. Aznar o seu Ministro de Economía, Rodrigo Rato e o actual Secretario de Estado de Economía na época Aznar hoxe ministro de economía Montoro. Foron os artífices desta burbulla especulativa.

Foron advertidos con tempo suficiente da situación gravísima que traería o altísimo nivel de titulización de débeda que alimentaba o ciclo especulativo.
Dende stop Desafiuzamentos Ourense temos claro que a situación crítica que atravesamos foi consecuencia desta omisión de obrigacións do Gobernador do Banco de España (Jaime Caruna La Corte) e dos responsables políticos que o situaron o posto e que tendo a obrigación de velar polo interese xeral, preservado no articulo 128 da C.E, propiciaron o enriquecemento dunha minoría e de Grandes Bancos en Construtoras.

-articulo 128. Toda a riqueza do país nas súas distintas formas e sexa cal for a súa titularidade está subordinada ao interese xeral.

Este ciclo especulativo non sería posible si a Lei hipotecaria Española fora adaptada a normativa europea do ano 1993.

podemos afirmar sen ningún temor que todas as execucións hipotecarias e desafiuzamentos habidos desde o 1 de xaneiro de 1995, data en que deberon ser implantadas as medidas contidas na directiva 93/13/CE, fórono mediante a aplicación dunha lexislación que ademais de inxusta, inhumana e criminal, era tamén ilegal. Unha lexislación que, a día de hoxe, segue sendo contraria á normativa UE en materia de dereitos dos consumidores, e que afecta tamén a unha necesidade fundamental como a vivenda.

Consideramos que o ciclo especulativo inmobiliario vulnerou varios mandatos constitucionais a sabéndas de diferentes responsables políticos. Analizar como se produciu este ciclo de especulación con un ben Básico amparado na constitución coma un dereito fundamental. Coñecer como se Titulizou débeda de xeito desproporcionado a sabendas e con consentimento político e fundamental para facer xustiza e conseguir que o dereito a vivenda se trate como un dereito fundamental non puro ben de mercado.

A AIECA A Primeira pregunta sobre la crises de España !!
ler cando menos as dúas primeiras páxinas do pdf diste enlace:

https://www.elconfidencialdigital.com/resources/files/2012/5/17/1337287864536carta%20a%20Solbes.pdf

Enviada por la AIECA (Asociación de Inspectores de Entidades de Crédito del Banca de España). En abril de 2005.
A don Pedro Solbes (Ministro de Economía y Facenda) el 22 de abril de 2005. (non se esqueza que Jaime Caruna La Corte foi nomeado por José María Aznar e estivo como gobernador do Banco de España dende o ano 2000 ata o 2006).

https://gl.wikipedia.org/wiki/Jaime_Caruana

E por todo istes abusos do Partido popular que decidimos resistir e rexistramos no Congreso unha lei de todas, a Lei de Vivenda PAH. Unha lei para que as familias non estean indefensas, unha lei con cinco demandas básicas:

· DACIÓN EN PAGO RETROACTIVA

· ALUGUER ALCANZABLE E ESTABLE

· STOP DESAFIUZAMENTOS

· VIVENDA SOCIAL

· SUBMINISTRACIÓNS GARANTIDAS (Luz, auga e gas)

O Pp vetou o debate desta lei no Congreso.

Tras o inaceptable veto á Lei Vivenda PAH o pasado 20 de marzo, moitas cousas cambiaron. Mentres debatemos, nós si que facemos esas cousas, cal podería ser o mellor momento para rexistrar un recurso para levantar o veto, o 17 de abril fíxose pública unha sentenza do Tribunal Constitucional na que considera que o Goberno non pode alegar sen máis que un proxecto afecta os orzamentos, senón que debe xustificar tal argumento e isto só é válido para os orzamentos en vigor en cada momento, polo que non cabe argumentar sobre orzamentos futuros.

Levamos meses dicíndoo, o Partido Popular, coa inestimable complicidade de Cidadáns, están a secuestrar a democracia e convertendo a Mesa do Congreso, no seu casarío particular onde frear sistematicamente calquera proposta de lei para que non sexa debatida no Congreso. Con esta actitude, o único que fan é reafirmarse como os auténticos inimigos do estado de benestar deste país, vetando calquera iniciativa que represente nun avance nos nosos dereitos máis fundamentais, como é o caso da vivenda, para seguir lexislando a favor da especulación, da banca, dos fondos voitre e das SOCIMIS.

A escusa os orzamentos do Estado. Un dos seus últimos golpes de estado á democracia, o veto da Lei Vivenda PAH. Por sorte, a labazada do Tribunal Constitucional ante este tipo de vetos, abriu a posibilidade a que a a Lei Vivenda PAH siga adiante e volvese a ser rexistrada no Congreso.

Unha lei que está elaborada pensando en que non afecte os orzamentos. Por unha banda, na propia lei aprázase a entrada en vigor das medidas que puidesen afectarlles a sucesivos exercicios. Por outro, porque o maior investimento das nosas propostas, pasaría por ampliar o parque público de vivenda, pero é unha medida que se basea en mobilizar os máis de 3.500,000 de pisos baleiros en mans da banca, non en novas construcións como propón o PP no seu Plan Estatal de Vivenda 2018-2021. Aínda así parécenos lamentable, que ante a crecente emerxencia habitacional, o partido de Mariano Rajoy, que agora dispón ata o 12 de xuño como data límite para xustificar un posible novo veto, siga baseándose en cifras e non en vidas.

 

A LEI VIVENDA DA PAH VOLVEU A SER REXISTRADA NO CONGRESO:

Comeza de novo todo o trámite administrativo, o PP ten ata o 12 de xuño para volver vetala, ou non.

Tras o inaceptable veto á Lei Vivenda PAH o pasado 20 de marzo, moitas cousas cambiaron. Mentres debatemos, nós si que facemos esas cousas, cal podería ser o mellor momento para rexistrar un recurso para levantar o veto, o 17 de abril fíxose pública unha sentenza do Tribunal Constitucional na que considera que o Goberno non pode alegar sen máis que un proxecto afecta os orzamentos, senón que debe xustificar tal argumento e isto só é válido para os orzamentos en vigor en cada momento, polo que non cabe argumentar sobre orzamentos futuros.

Levamos meses dicíndoo, o Partido Popular, coa inestimable complicidade de Cidadáns, están a secuestrar a democracia e convertendo a Mesa do Congreso, no seu casarío particular onde frear sistematicamente calquera proposta de lei para que non sexa debatida no Congreso. Con esta actitude, o único que fan é reafirmarse como os auténticos inimigos do estado de benestar deste país, vetando calquera iniciativa que represente nun avance nos nosos dereitos máis fundamentais, como é o caso da vivenda, para seguir lexislando a favor da especulación, da banca, dos fondos voitre e das SOCIMIS. A escusa? Os orzamentos do Estado. Un dos seus últimos golpes de estado á democracia? O veto da Lei Vivenda PAH.

Por sorte, a labazada do Tribunal Constitucional ante este tipo de vetos, abriu a posibilidade a que a a Lei Vivenda PAH siga adiante e volvese a ser rexistrada no Congreso. Unha lei que está elaborada pensando en que non afecte os orzamentos. Por unha banda, na propia lei aprázase a entrada en vigor das medidas que puidesen afectarlles a sucesivos exercicios. Por outro, porque o maior investimento das nosas propostas, pasaría por ampliar o parque público de vivenda, pero é unha medida que se basea en mobilizar os máis de 3.500,000 de pisos baleiros en mans da banca, non en novas construcións como propón o PP no seu Plan Estatal de Vivenda 2018-2021. Aínda así parécenos lamentable, que ante a crecente emerxencia habitacional, o partido de Mariano Rajoy, que agora dispón ata o 12 de xuño como data límite para xustificar un posible novo veto, siga baseándose en cifras e non en vidas.

Vivimos uns tempos en que o Dereito á vivenda, é atacado constantemente en todas as súas frontes, deixando cada vez máis, ás familias nunha situación absoluta de vulnerabilidade e indefensión.

Cada día vemos como se producen 174 desafiuzamentos. Desafiuzamentos silenciosos por execución hipotecaria, porque os bancos seguen facendo das súas. Desafiuzamentos invisibles, ante cada contrato de aluguer non renovado por unha inxente subida do prezo medio, que as familias cos seus medios soldos, non poden afrontar. Desafiuzamentos por ocupación, desas familias que ante a perda do seu fogar e sen unha solución habitacional, por mor dunha lei criminal e a falta dun parque de vivenda social, víronse empuxadas a elixir entre vivir na rúa ou recuperar un piso baleiro.

Cada día vemos como esa vivenda baleira en mans da banca, rescatada con diñeiro público sen contraprestación social, en lugar de ser usada para garantir un dereito fundamental ás familias, é tratada como unha mercadoría máis coa que especular e é vendida a fondos voitre.

Cada día vemos como crece a burbulla do aluguer, que está a expulsar á xente das súas casas, dos seus barrios e mesmo das súas cidades, en procura dun lugar máis alcanzable onde volver construír o seu proxecto de vida . Un proxecto de vida, que a consecuencia da última reforma da Lei de Arrendamentos Urbanos promovida polo PP, saben de antemán que non vai durar máis de tres anos. Unha reforma que nos está condenando a vivir como nómades.

Cada día vemos como 5 millóns de fogares sofren pobreza enerxética e cortes de luz, auga e gas, sen que as empresas subministradoras asuman ningún tipo de responsabilidade.

Ante estas situacións, a Lei Vivenda PAH, é a única proposta lexislativa que recolle medidas para acabar con elas e garantir unha vivenda digna, alcanzable, estable e acolledora para todas as familias. Así como a única que garante o cumprimento de sentenzas europeas ou ditames internacionais. Unha lei pioneira que a propia ONU nomeou como un referente mundial, en materia de vivenda, que debería replicarse en todos os países.

Ante isto, o bloque antisocial formado por PP e Cidadáns, só puxéronse de acordo en dúas actuacións, vetar a Lei Vivenda PAH e sumarse ao PDeCat, para criminalizar ás familias e fomentar unha guerra entre elas e pequenos propietarios. Pequenos propietarios aos que lles inculcaron o medo con mentiras e convertendo unha situación anecdótica, comparada coa gravidade do problema real, para convertela na escusa para promover unha nova lei de desafiuzamentos exprés.

Desde a PAH seguiremos en pé, nas rúas e onde sexa necesario, para que o 12 de xuño, non se repita o golpe de estado á democracia cun novo veto á Lei Vivenda PAH, permitindo así que esta poida ser debatida no Congreso e que sexa unha auténtica maioría parlamentaria, a que decida se quere estar ao lado das familias, ou ao lado dos desafiuzamentos e a especulación.

 

http://afectadosporlahipoteca.com/2018/05/21/la-ley-de-vivienda-de-la-pah-vuelve-a-la-carga/ 

DEMANDA CONTRA UCI.

Unidade de Crédito Inmobiliario pantalla crediticia dos Bancos Santander-Paribas.

En Xulio de 2016 acudían a stop-desafiuzamentos Ourense unha familia que comprenderan que non podían seguir facendo fronte o pagos das cotas hipotecarias do crédito hipotecario que asinaran no ano 2008 para mercar unha casa.

Intentamos negociar con UCI unha dación en pago pero non aceptaron. Neste momento coñecemos a José María Erauskin que estaba levando 2 casos de IRPH de Compañeiras de Stop-Desafiuzamentos Ferrol. Dado que o banco non aceptaba unha negociación decidimos presentar unha demanda contra UCI por cláusulas abusivas. A vista celebrarase o vindeiro luns día 28 no xulgado de primeira instancia do Mercantil nº4 de Ourense.

José María Erauskin xunto con Maite Ortiz a súa compañeira de despacho (RES abogados) e colaboradores de Stop-Desafiuzamentos Guipuzcoa percorren todo o estado axudando, altruistamente, a familias que acoden os colectivos anti-desafiuzamentos e que non pode asumir os costes dunha demanda destas características.

http://abogadosres.com/

https://www.facebook.com/stopdesahuciosgipuzkoa/

http://www.irphstop.net/

Nun crédito con interese variable UCI incluíu no contrato hipotecario un Índice claramente abusivo que, sen selo, actuaba como unha cláusula chan impedindo que os intereses caeran cando o prezo do diñeiro estaba a baixa. Isto forzou a familia a desistir no pago do mesmo. Logo de abonarlle a UCI case 120.000€ dende 2008 a 2016.

Este índice coñecese como IRPH Índice de Referencia Prestamos hipotecarios hai tres tipos de IRPH

Bancos, Caixas e Entidades.

O índice máis utilizado nos créditos hipotecarios e o EURIBOR si comparamos os dous índices comprenderemos o abuso que supón a inclusión do mesmo no contrato.

No ano 2008 en que o EURIBOR alcanzou o maior tipo de interés estando o 5´3% no ano 2013 descendera o 0´54% mentres que o IRPH bancos no mesmo período pasou do 6´27% o 3´94%.

Unha familia en 2013 estaría pagando con EURIBOR 0´54% co IRPH bancos mentras esta familia pagaba case un 4%.

O IRPH ademais é un índice manipulable o alza pola propias entidade financeiras pois si o Banco de España determina o tipo de interés faino cos datos que aportan, de todos os prestamos que fan nun período, os bancos, as Caixas ou as entidades según o IRPH que corresponda. A manipulación, que para o consumidor pasa inadvertida, consiste que presentan o BE os datos TAE (Tipo de Interés Anual Equivalente) non cal se inclúen (diferencial+Comisións+Gastos) cando deberáin presentar solo o tipo de interés nominal, conseguindo que o IRPH non descenda. Mentres o EURIBOR calculase en Europa solo co Tipo medio do interés nominal de todos os prestamos do período determinado.

Recentemente o Tribunal Supremo determinou que o IRPH era un índice legal utilizado polo banco de España. Xa non é a primeira vez que o T.Supremo se pon do lado das entidades financeiras fixo na retroactividade das Cláusulas Chan de BBVA e ABANCA determinando que solo eran retroactivas ata o 2013 e tivo que ser o TXUE Tribunal de Xustiza da Unión Europea que corrixira o Supremo advertindo que no tribunais Españois determinaran si as cláusulas chan eran abusivas pero si unha cláusula era declarada abusiva o era dende o momento inicial do contrato non dende o 2013 como pretendía o supremo argumentando na sentenza problemas para a economía. Usando un argumento económico que corresponde o Ministro de economía non o Supremo. Isto o noso xeito de ver supuxo unha posible prevaricación do Supremo. Ditar unha sentencia inxusta a sabendas. Polo tanto tivemos que acudir unha vez máis o TXUE para que determine sobre a abusividade do IRPH.

Non conformes coa Sentenza do Tribunal Supremos José María Erauskin nun caso que leva en Barcelona no mes de xaneiro pídelle o Xuíz, que coñece do caso, que presente unha cuestión de Prexudicialidade o TXUE para que determine si hai abuso na comercialización de créditos con IRPH,

Unha vez máis o abuso non está no índice en si mesmo si non na falta de transparencia e información o consumidor a que viñan obrigados os bancos e da cal tiñan que dar fe os notarios. A normativa 93/13 de protección o consumidor esixe que se de dobre garantía o consumidor asegurando que o mesmo comprende tanto a literalidade do contrato como as consecuencias económicas do mesmo, ofrecéndolle varios escenarios económicos que faciliten esta comprensión. Entón como é posible que no contrato desta familia teña un índice como o IRPH que os obrigaba a pagar cantidades moito mías elevadas que o si tiveran EURIBOR.

A normativa 93/13 tiña que estar incluída no ordenamento xurídico do estado Español dende o ano 1995 pero non se incluíu para poder especular coa vivenda. Por tanto dende este ano todos os despexos son contrarios a dereito.

E de tal magnitude o abuso que ata o ano 2013 vulnerábase articulo 24.1 da Constitución que regula o dereito a tutela xudicial efectiva. Por ser un título executivo, o contrato hipotecario, despexaban as familias sen dereito a opoñerse o proceso de execución hipotecaria perdendo as vivendas e quedando con débedas de por vida.

Van 8 sentencias do TXUE contra a lexislación hipotecaria Española que data de 1808 refundida en 1940. Entre outras contra as cláusulas chan, contra o abuso bancario reclamando propiedades a avalistas particulares, contra a cláusula de rescisión anticipada en base a cal se comezan todos os procesos de execución etc etc.

O Partido Popular como queda demostrado na Sentencia da trama Gürtel era beneficiario a titulo lucrativo desta trama relacionada coa recalificación de terreos, polo tanto favorecendo a especulación, prohibida na constitución no articulo 47.

Non podemos seguir a espera de que esta formación política que creou a SAREB (Banco Malo) con diñeiro público para que Construtoras e Bancos apalanquen a vivenda (tóxica) que non conseguiron vender a espera de que fondos estranxeiros veñan a facer negocio nun segundo ciclo de especulación.

No ano 2014 o partido Popular no canto de Actualizar a lei hipotecaria e corrixir os abusos bancarios creou as SOCIMI sociedades de inversión inmobiliaria que non pagan imposto de sociedades e tributan en condicións privilexiadas. Concentran paquetes inmobles, dende pisos a baixos, para ofrecerllos a fondos de inversión que se están adueñando da renda dos alugueres. Esta nova especulación co aluguer permite que estes fondos Merque edificios enteiros a prezo de Saldo para logo dedicalos a aluguer subindo os prezos do mesmo as familias que están habitando o mesmo expulsándoas si é preciso. Estas SOCIMI creadas por un Partido Popular Corrupto están creando unha burbulla nos alugueres que si non se para urxentemente traerá gravísimos problemas e moito sufrimento en forma de outra burbulla inmobiliaria.

E por todo istes abusos do Partido popular que decidimos resistir e rexistramos no Congreso unha lei de todas, a Lei de Vivenda PAH. Unha lei para que as familias non estean indefensas, unha lei con cinco demandas básicas:

· DACIÓN EN PAGO RETROACTIVA

· ALUGUER ALCANZABLE E ESTABLE

· STOP DESAFIUZAMENTOS

· VIVENDA SOCIAL

· SUBMINISTRACIÓNS GARANTIDAS (Luz, auga e gas)

O Pp vetou o debate desta lei no Congreso.

Tras o inaceptable veto á Lei Vivenda PAH o pasado 20 de marzo, moitas cousas cambiaron. Mentres debatemos, nós si que facemos esas cousas, cal podería ser o mellor momento para rexistrar un recurso para levantar o veto, o 17 de abril fíxose pública unha sentenza do Tribunal Constitucional na que considera que o Goberno non pode alegar sen máis que un proxecto afecta os orzamentos, senón que debe xustificar tal argumento e isto só é válido para os orzamentos en vigor en cada momento, polo que non cabe argumentar sobre orzamentos futuros.

Levamos meses dicíndoo, o Partido Popular, coa inestimable complicidade de Cidadáns, están a secuestrar a democracia e convertendo a Mesa do Congreso, no seu casarío particular onde frear sistematicamente calquera proposta de lei para que non sexa debatida no Congreso. Con esta actitude, o único que fan é reafirmarse como os auténticos inimigos do estado de benestar deste país, vetando calquera iniciativa que represente nun avance nos nosos dereitos máis fundamentais, como é o caso da vivenda, para seguir lexislando a favor da especulación, da banca, dos fondos voitre e das SOCIMIS.

A escusa os orzamentos do Estado. Un dos seus últimos golpes de estado á democracia, o veto da Lei Vivenda PAH. Por sorte, a labazada do Tribunal Constitucional ante este tipo de vetos, abriu a posibilidade a que a a Lei Vivenda PAH siga adiante e volvese a ser rexistrada no Congreso.

Unha lei que está elaborada pensando en que non afecte os orzamentos. Por unha banda, na propia lei aprázase a entrada en vigor das medidas que puidesen afectarlles a sucesivos exercicios. Por outro, porque o maior investimento das nosas propostas, pasaría por ampliar o parque público de vivenda, pero é unha medida que se basea en mobilizar os máis de 3.500,000 de pisos baleiros en mans da banca, non en novas construcións como propón o PP no seu Plan Estatal de Vivenda 2018-2021. Aínda así parécenos lamentable, que ante a crecente emerxencia habitacional, o partido de Mariano Rajoy, que agora dispón ata o 12 de xuño como data límite para xustificar un posible novo veto, siga baseándose en cifras e non en vidas.