Rebentemos as burbullas para poder garantir o dereito á vivenda !!!
Goberne quen goberne garantir o dereito á vivenda e aplicar as medidas necesarias para acabar coa emerxencia habitacional e os desafiuzamentos debe ser unha prioridade.
Logo dunha nova campaña de eleccións xerais, a cuarta en catro anos, que non fai máis que reafirmar o que realmente preocupa á clase dominante, manter o seu estado de benestar sen importarlles o do resto da cidadanía á vez que son incapaces de formar un Goberno e polo camiño témonos que seguir enfrontando a unha vulneración sistemática dos nosos dereitos e a reformas de maquillaxe puramente electorais.
Desde a PAH levamos unha década defendendo o dereito á vivenda e a súa función social, propoñendo cambios lexislativos e estruturais que os garantan. Logramos avances a nivel municipal, gañar leis autonómicas e rexistrar unha Lei de vivenda integral no Congreso que non avanzou polo bloqueo crónico de PP e Cidadáns. As mobilizacións e presión social foron o suficiente potentes e sostidas no tempo como para lograr pequenos avances, como a reforma da LAU e as que se incluíron na lei hipotecaria, insuficientes debido á falta de contundencia do PSOE, que deixou pasar unha oportunidade histórica de frear a emerxencia habitacional e rebentar as burbullas de aluguer e de hipotecas. Unhas reformas que en ningún momento recollían medidas que atacasen o problema de raíz, para seguir sendo medidas de favor á banca e aos fondos de investimento. En resumo, seguir tratando un dereito fundamental, a vivenda, como unha mercadoría coa que especular a beneficio duns poucos.
Este verán, Pedro Sánchez protagonizou unha quenda de lavado de fronte reuníndose con actores sociais para tratar distintas problemáticas e recoller propostas expostas nesas reunións. A PAH foi convidada a unha destas sesións e presentamos o noso plan de choque con propostas para enfrontar urxentemente a grave crise de emerxencia habitacional, así como o Dereito de acceso á Vivenda en España.
Non podemos permitir que se sigan producindo 60.000 desafiuzamentos ao ano, que non se fomente a creación de vivenda pública e social, que a vivenda baleira en mans da banca sígase vendendo a fondos voitre ou que non se regule o prezo dos alugueres, mentres miles de familias están angustiadas pola falta de horizonte habitacional.
Por iso esiximos medidas como:
-A suspensión temporal dos desafiuzamentos ata que as Administracións Públicas poida garantir o acceso a unha vivenda adecuada.
-O cumprimento de Tratados Internacionais, e a súa prevalencia sobre a lexislación nacional que desafiuza sen alternativa habitacional. Débense aprobar urxentemente medidas que obriguen ao acatamento xudicial/estatal das peticións de suspensión de desafiuzamentos emitidas polo Comité DESC de Nacións Unidas.
-A anulación total dos desafiuzamentos con data aberta. É necesaria unha revisión da LAC que evite a reinterpretación dalgúns xuíces, aumentando a angustia e evitando a defensa da vivenda.
-Ampliación da moratoria de desafiuzamentos, que finaliza en maio do 2020, e mellora dos seus protocolos de acceso.
Renovación obrigatoria dos contratos de aluguer social se a familia segue estando en situación de vulnerabilidade.
-Regulación e limitación dos prezos do aluguer, en consonancia cos ingresos da unidade familiar, outorgando aos concellos a capacidade de establecer prezos vinculantes.
-Incremento crecente nos Orzamentos Xerais do Estado para vivenda, ata alcanzar o 3,5% do PIB, en investimentos que garantan a súa función social de forma permanente.
Impedir a venda de vivenda pública por norma legal.
-Medidas legais que outorguen á administracións públicas o dereito de tenteo e retracto sobre as vendas de lotes de vivenda que realicen os bancos, e que normalmente, acaban en mans de fondos voitre.
-Cesión obrigatoria das vivendas baleiras que posúa a banca rescatada, con especial fincapé a Bankia e á SAREB. Facelo de forma inmediata en zonas tensionadas.
-Que a todos os grandes garfos de vivenda que obtivesen fondos públicos, ben por rescate, ben por axudas ou exencións fiscais reclámeselles a súa débeda en vivenda.
-Que as SOCIMIS e fondos voitre paguen o seu correspondente imposto de sociedades e estúdense medidas para modular/evitar os efectos especulativos das súas prácticas.
-Penalizacións á vivenda baleira en mans de grandes puseidores.
-Que se determine dunha vez por todas a ilegalidade das cláusulas abusivas como ditan as sentenzas do Tribunal europeo.
-A limitación da responsabilidade ao ben hipotecado e a dación en pago como fórmula natural de resolución de falta de pagamentos por causas demostrables e alleas á vontade do debedor. Por unha lei de segunda oportunidade que supoña a integración social fronte á morte civil que supón o sobreendeudamiento para sempre.
-Unha Lei Estatal de Vivenda baseada na Lei Vivenda PAH e a Lei 24/2015 catalá, froito dunha ILP aprobada por unanimidade no Parlament.
Basta de escusas. Basta de burbullas especulativas que nos afogan e negan o noso dereito para vivir dignamente.
Chegou o momento de cambiar as regras do xogo e goberne quen goberne lograr unha lexislación que nos ampare e garanta unha vivenda digna, alcanzable e estable á que todas podamos acceder e manter.
Hai que facer xustiza ás familias que perderon o seu fogar desde 2008, que non se siga repetindo a situación, facilitar que os nosos mozos poidan independizarse e crear os seus proxectos de vida ou que os nosos maiores non vexan como perden o seu fogar tras anos de sacrificio.
Ningún comentario:
Publicar un comentario