Mensaxe da pah os partidos políticos.
https://www.youtube.com/watch?v=ozMkuQd_1_A
O martes 8 de setembro presentouse a nova campaña, Esixencias PAH, coa que pretendemos que os partidos políticos que se presentan ás eleccións xerais do 20 de decembro comprométanse cunha listaxe de medidas ?de mínimos? para garantir o dereito á vivenda e poñer fin aos desafiuzamentos e a pobreza enerxética, forzando a inclusión das nosas demandas nos programas electorais dos partidos políticos e a buscar o compromiso de cumprimento destes puntos.
Para iso queremos que , unha vez lido o documento, os partidos respondan nun mes cun posicionamento claro acerca das medidas que van incluídos nel. É fácil para os candidatos poñerse a camiseta verde de StopDesahucios nos mitins, pero o que necesitamos a estas alturas son compromisos claros acerca de que se vai a facer coas vivendas baleiras dos bancos, ou sobre como se vai a calcular e poñer en marcha o aluguer social. O que esiximos son medidas de mínimos, que buscan garantir de forma real e efectiva o dereito á vivenda, e que deben formar parte urxentemente tanto dos programas electorais como incorporarse á lexislación vixente:
1. Dación en pago retroactiva.
2. Aluguer estable e alcanzable (Reforma da Lei de alugueres).
3. Vivenda accesible (Movilizacion de vivenda vacia e aluguer social).
4. Subministracións básicas garantidas.
5. Creación dun observatorio da vivenda.
A nosa intención é que, unha vez coñecida a posición das diferentes candidaturas á presidencia do Goberno, póidanse producir reunións públicas coas persoas designadas por estes partidos para discutir as posibles diferenzas. O precedente da aprobación no parlamento catalán da Iniciativa Lexislativa Popular pola vivenda e contra a pobreza enerxética demostra que os cambios lexislativos pódense levar a cabo, que se pode facer en pouco tempo e que a cidadanía temos a iniciativa e solucións para abordar a emerxencia.
Queremos tamén que os concellos se pronuincien e posicións respecto das nosas medidas, expondo mocións municipais, xa que mesmo os concellos mais abertos ao cambio están a dicirnos que en moitos aspectos teñen as mans atadas e que só o Goberno do Estado pode poñer en marcha estas medidas de mínimos polo que este é o momento para demostrar que apoian o dereito a unha vivenda digna.
Para nós, Esixencias PAH é unha ferramenta para participar activamente, para que o goberno mande obedecendo, e que o dereito á vivenda convértase nun compromiso efectivo entre as autoridades, os partidos políticos e a cidadanía. Pero non é nin será nunca un aval electoral, e que desde o seu nacemento a PAH sempre foi e será apartidista.
Moción das Esixencias PAH
Como xa dixeramos na presentación de #ExigenciasPAH dentro da campaña redactamos unha moción para que os diferentes concellos apoien estas medidas. Trátase de que cada PAH local presente esta moción no seu respectivo concello para así reforzar a campaña, que non só chegue aos partidos a nivel estatal, senón tamén desca cada localidade. Podemos e debemos cambiar a lei para lograr que o Dereito á Vivenda sexa unha realidade.
MOCION DE APOIO PARA ESIXIR UNHA NOVA LEI REGULADORA DO DEREITO Á VIVENDA QUE CUBRA As MEDIDAS DE MINIMOS PARA FACER FRONTE Á EMERXENCIA HABITACIONAL.
Exposición de motivos:
ILa actual crise económica e o aumento do paro impactou de maneira dramática na vida de miles de persoas, que por mor das dificultades económicas sobrevindas non poden cubrir as súas necesidades máis básicas. Esta situación levou a que moitas familias non poidan facer fronte ás cotas hipotecarias ou de aluguer da súa vivenda habitual.
Isto traduciuse en miles de desafiuzamentos en todo o estado español e en que centenares de persoas viron vulnerado o seu dereito a unha vivenda digna, tendo que afrontar situacións de grave vulnerabilidade, precariedade extrema, pobreza e exclusión social, económica e residencial.
Segundo datos do Consello Xeral do Poder Xudicial deas de 2007 ata o primeiro trimestre do 2015 producíronse no Estado Español 624.690 execucións hipotecarias, 8.178 no primeiro trimestre do 2015. A estas alarmantes cifras hanse de sumar o aumento das dificultades para afrontar o pago do aluguer, que cada vez afecta a máis persoas. O CGPJ contabilizou a preocupante cifra de 397.954 desafiuzamentos deas do inicio da crise no 2007 ata o primeiro trimestre do 2015, só no primeiro trimestre do 2015 executáronse 9.917 desafiuzamentos.
Estamos ante unha situación de emerxencia e vulnerabilidade habitacional que se incrementa pola existencia dun mercado de aluguer escaso, caro e preocupantemente especulativo e pola falta dun parque público de vivenda social, menos dun 2% da vivenda construída. Todo iso constitúe unha auténtica anomalía no contexto europeo. Ademais, como denuncia o informe ?Emerxencia Habitacional no estado español?, elaborado polo Observatorio DESC e a Plataforma de Afectados pola Hipoteca, esta situación empeórase aínda máis polo feito que España é o país de Europa con mais vivenda baleira, 13,7% do parque total (3 millóns e medio de pisos baleiros segundo o censo estatal de vivenda de 2011).
O contexto descrito de vulnerabilidade e emerxencia en que se atopa gran parte da poboación está a traducirse tamén nun significativo aumento das ocupacións de vivenda. Unha forma de facer efectivo o dereito á vivenda que aumenta o grao de vulnerabilidade social de quen se viu empuxado a esta forma de acceso a unha vivenda.
Tamén resulta alarmante o crecente número de persoas afectadas pola pobreza enerxética, entendida como a dificultade para poder pagar as facturas das subministracións básicas de electricidade, auga e luz. Os prezos de acceso e consumo destas subministracións, que creceron de forma exponencial, volvéronse inasequibles para gran parte da cidadanía.
Esta situación de emerxencia social que sofren as persoas en situación de vulnerabilidade contrasta de forma abafadora cos inxentes beneficios obtido polas entidades financeiras e as empresas subministradoras.
II
A Declaración Universal de Dereitos Humanos (artigo 25) e o Pacto Internacional dos Dereitos Económicos, Sociais e Culturais, en artigo 11, recoñece ?o dereito de toda persoa a un nivel de vida adecuado para si e a súa familia, mesmo alimentación, vestido e vivenda adecuados, e a unha mellora continua das condicións de existencia. Os Estados Partes tomarán medidas apropiadas para asegurar a efectividade deste dereito??.
No marco xurídico nacional, o artigo 47 CE proclama do dereito a unha vivenda digna e adecuada así como o deber dos poderes públicos de promover as condicións necesarias e as normas pertinentes para facer efectivo este dereito, e o artigo 33 declara a función social da vivenda.
O artigo 267 Tratado da Unión Europea declara a primacía do Dereito Comunitario (STJUE 9/3/1978, Asunto 106/ 77 caso Simmenthal) que despraza ao dereito nacional (art. 93 CE, cesión competencias en relación ao art. 96 CE, os tratados internacionais celebrados formarán parte do ordenamento interno).
En relación ao anteriormente exposto e concretando no ámbito que nos ocupa, a regulación do procedemento de execución hipotecaria na vixente Lei de Enjuiciamiento Civil infrinxe a normativa comunitaria. Esta lexislación é, por tanto, ilegal ao ser de obrigado cumprimento polo xuíz nacional, adoecendo dun vicio radical que determina a súa nulidade de pleno dereito. Neste sentido manifestouse reiteradamente diferentes sentenzas do Tribunal de Xustiza da Unión Europea (Caso Aziz, caso Sanchez Morcillo e caso Monika Kusionova).
En Catalunya presentouse, en mes de xullo do 2014, unha Iniciativa Lexislativa Popular (ILP) promovida pola Plataforma de Afectados pola Hipoteca, a Alianza contra a Pobreza Enerxética e o Observatori Desc, recollendo así un clamor da cidadanía preocupada pola alarmante situación de emerxencia habitacional.
Esta ILP é hoxe unha realidade. O pasado 29 de xullo de 2015, o Parlament de Catalunya aprobou a Lei 24/2015 de medidas urxentes para afrontar a emerxencia no ámbito da vivenda e a pobreza enerxética. Esta vitoria no ámbito autonómico demóstranos que facer efectivo o dereito á vivenda é unha cuestión meramente de vontade política.
En ocasión das próximas eleccións xerais, a Plataforma de Afectados pola Hipoteca fixo pública unha serie de medidas de mínimos que considera necesario e imprescindible incluír nunha futura Lei reguladora do Dereito á Vivenda. Estas medidas implican reformas profundas e valentes pero á vez factibles, xa que na súa maioría están recollidas na anteriormente citada Lei 24/2015.
A situación anteriormente relatada aconsella a redacción da presente moción.
O PLENO DO CONCELLO DE.......... DÁ APOIO Ás PROPOSTAS PRESENTADAS POLA PLATAFORMA DE AFECTADOS POLA HIPOTECA E CONSIDERA NECESARIO INCLUÍR As SEGUINTES MEDIDAS nunha Lei reguladora do Dereito da Vivenda:
1. Medidas de segunda oportunidade
? Dación en pago retroactiva e condonación da débeda (modificación da Lei Hipotecaria e a Lei de Enjuiciamiento Civil).
? Eliminación automática por parte das entidades bancarias e sen previa petición do titular das cláusulas declaradas abusivas polas Sentenzas do Tribunal Superior de Xustiza da Unión Europea.
? Non se poderá executar a primeira e única vivenda tanto dos titulares como dos avaladores para esixir a súa responsabilidade, en orde a considerar a vivenda habitual como un ben inembargable.
? Eliminación de todos os requisitos restritivos para acceder a a moratoria de desafiuzamentos e ao código guindeiras, salvo vivenda habitual, debedor/a de boa fe e carencia de recursos
2. Aluguer digno
? A regulación do aluguer en favor da parte máis débil de os contratos de arrendamento: os inquilinos. Introducindo mecanismos de seguridade na tenencia, estabilidade en a renda e alargando o prazo mínimo de duración do aluguer, como mínimo ata os 5 anos. Cando o arrendatario pertenza a un colectivo especialmente vulnerable producirase unha prórroga automática do contrato de aluguer se así o manifesta, que será obrigada cando o arrendador sexa un banco ou gran propietario de vivendas.
3. Vivenda garantida
? As entidades bancarias garantirán un aluguer social para as persoas debedoras de boa fe, e as súas unidades familiares, que cedendo a súa vivenda única e habitual en dación en pago non dispoñan de alternativa habitacional.
? Os grandes tenedores de vivenda, en especial as entidades financeiras e filiais inmobiliarias, fondos voitre, entidades de xestión de activos (incluídos os procedentes de a reestruturación bancarias e entidades inmobiliarias), garantirán un aluguer social para as persoas e unidades familiares en situación de vulnerabilidade que non poidan facer fronte ao pago da súa vivenda e non dispoñan de alternativa habitacional.
? As persoas e unidades familiares en situación de vulnerabilidade que non poidan facer fronte ao pago do aluguer de vivendas obterán axudas que lles garantan evitar o desafiuzamento.
? En ningún caso poderase realizar o desaloxo ou desafiuzamento de persoas en situación de vulnerabilidade, xa sexa por falta de pagamento de aluguer ou ocupación en precario motivada pola falta de vivenda, sen que a administración competente garanta un reacollo adecuado.
? No caso que leve a cabo o aluguer social nunha vivenda diferente á que reside a familia ou persoa en situación de vulnerabilidade, este reacollo producirase na zona onde estas teñan as súas redes vitais e sociais.
? Creación dun parque público de vivenda a través da mobilización de pisos baleiros en mans de entidades financeiras e filiais inmobiliarias, fondos voitre, entidades de xestión de activos (incluídos os procedentes da reestruturación bancarias e entidades inmobiliarias). A administración regulará mediante lei os mecanismos que posibiliten esta mobilización.
? En todas estas medidas o prezo para pagar en concepto de aluguer social non superará o 30% de os ingresos de a unidade familiar, incluídos gastos de subministracións, de acordo con os estándares de Nacións Unidas, a condición de que os ingresos familiares superen o salario mínimo profesional 648,60?; en caso contrario o prezo para pagar en concepto de aluguer será do 10% dos ingresos e as subministracións correrán a cargo das empresas subministradoras (punto seguinte).
4. Subministracións básicas
? Impedir os cortes de subministración básicos de auga, luz e gas das persoas e unidades familiares en situación de vulnerabilidade.
? O pago das subministracións básicas para as familias nesta situación farase de acordo á capacidade adquisitiva da unidade familiar, sempre respectando os estándares de Nacións Unidas.
? Os custos asociados a garantir este dereito e a débeda acumulada que non poidan ser cubertos polas persoas vulnerables serán asumidos polas empresas subministradoras.
5. Creación dun observatorio da vivenda
Este observatorio estaría composto por representantes das institucións e da sociedade civil. Este observatorio será o encargado de investigar e analizar a situación de a vivenda en España. Entre as súas funcións estarían facer censos periódicos de vivendas baleiras, facer seguimento das políticas públicas, elaborar de informes; contaría con capacidades non só consultivas senón tamén control, seguimento, denuncia, executivas e de proposta lexislativa.
