DECRETADO ESTADO DE ALARMA POR PANDEMIA CAUSADA POLO  COVI19

Real Decreto-ley 6/2020, de 10 de marzo, por el que se adoptan determinadas medidas urgentes en el ámbito económico y para la protección de la salud pública.

https://www.boe.es/diario_boe/txt.php?id=BOE-A-2020-3434&fbclid=IwAR2B73opVrfbh0UEUyMmgh-G9Q93V0oNNROcj0tWXgPOkd9tjG7K0P5NERo

Di na exposición de motivos :
O artigo segundo modifica a Lei 1/2013, de 14 de maio, *amplía o prazo e o colectivo beneficiado da suspensión dos lanzamentos.* Neste sentido, *prolóngase a vixencia da suspensión dos lanzamentos por catro anos máis para persoas que se atopen en supostos de especial vulnerabilidade cando nun proceso xudicial ou extraxudicial de execución hipotecaria adxudicouse a vivenda a calquera persoa, non só ao acredor ou a un terceiro que actúe por conta de leste, como ocorría no texto modificado. 

Ao mesmo tempo, inclúese entre os colectivos vulnerábeis as familias monoparentais que teñan un só fillo a cargo. Para rematar, aumenta o límite de ingresos para poder beneficiarse de a medida, ao incrementarse por cada fillo a cargo dentro da unidade familiar en 0,15 veces o IPREM para as familias monoparentais ou en 0,10 veces o IPREM para o resto de familias.

Real Decreto-ley 7/2020, de 12 de marzo, por el que se adoptan medidas urgentes para responder al impacto económico del COVID-19.

https://www.boe.es/diario_boe/txt.php?id=BOE-A-2020-3580&fbclid=IwAR2oDBxmnj0MbaAbmni205j8vmv2Lg4KQGm4O-gWqacYwn1ljeqFTkukJr4 

DE INTERESE PARA PAIS E NAIS QUE TEÑAN BECAS PARA COMEDORES ESCOLARES*
*Artigo 8. Dereito básico de alimentación de nenos e nenas en situación de vulnerabilidade que se atopan afectados pola pechadura de centros educativos.*

1. As familias dos nenos e nenas beneficiarias dunha beca ou axuda de comedor durante o curso escolar que se atopen afectados pola pechadura de centros educativos terán dereito a axudas económicas ou a prestación directa de distribución de alimentos.

2. *A xestión* destas medidas levarase a cabo por parte dos *servizos sociais de atención primaria en coordinación cos centros escolares e as respectivas consellerías de educación e de servizos sociais das Comunidades Autónomas,* Ceuta e Melilla.

3. Serán beneficiarias as familias con alumnado de educación infantil, educación primaria e educación secundaria obligatoria a quen as Comunidades Autónomas, Ceuta e Melilla ou os servizos sociais municipais concederon becas ou axudas para o comedor escolar durante o presente curso académico.

4. Estas medidas prolongaranse mentres permanezan clausurados os centros educativos, sen prexuízo do seu revisión en función da duración desta circunstancia.

Real Decreto-ley 8/2020, de 17 de marzo, de medidas urgentes extraordinarias para hacer frente al impacto económico y social del COVID-19.

https://www.boe.es/diario_boe/txt.php?id=BOE-A-2020-3824&fbclid=IwAR3MpQuCTQCAdq5Gt-rYh2yX2bOYLZGrNQ2dvIsG4GzJr3fJkUH8e_1qjZQ 

  Suspendido o pago de hipotecas nos casos de vulnerabilidade recollidos no R.D:

Real Decreto-ley 8/2020, de 17 de marzo, de medidas urgentes extraordinarias para hacer frente al impacto económico y social del COVID-19.

 Dende o artículo 7 o 18 regula a moratoria de pago hipotecario

TEXTO ORIXINAL

O capítulo I articula unha serie de medidas de apoio a traballadores, familias e colectivos vulnerables, que ven particularmente afectados polas circunstancias actuais e, por iso, merecen unha atención destacada no presente real decreto-lei.

Artigo 4. Garantía de subministración de auga e enerxía a consumidores vulnerables.

Artigo 5. Carácter preferente do traballo a distancia.

Artigo 6. Dereito de adaptación do horario e redución de xornada.

Artigo 7. Moratoria de débeda hipotecaria para a adquisición de vivenda habitual.

Artigo 8. Ámbito de aplicación da moratoria de débeda hipotecaria para a adquisición de vivenda habitual.

Artigo 9. Definición da situación de vulnerabilidade económica.

Artigo 10. Fiadores, avalistas e hipotecantes non debedores.

Artigo 11. Acreditación das condicións subxectivas.

Artigo 12. Solicitude de moratoria sobre as débedas hipotecarias inmobiliarias.

Artigo 13. Concesión da moratoria.

Artigo 14. Efectos da moratoria.

Artículo 15. Inaplicación de intereses moratorios.

Artigo 16. Consecuencias da aplicación indebida polo debedor das medidas para a reestruturación da débeda hipotecaria inmobiliaria.

Artigo 17. Prestación extraordinaria por cesamento de actividade para os afectados por declaración do estado de alarma para a xestión da situación de crise sanitaria ocasionada polo COVID-19.

Artículo 18. Garantía en el mantenimiento de los servicios de comunicaciones electrónicas y la conectividad de banda ancha.

Artigo 19. Garantía na prestación do servizo universal de telecomunicacións.

Artigo 20. Suspensión da portabilidad.

Artigo 21. Interrupción do prazo para a devolución de produtos durante vixencia do estado de alarma.

O capítulo II establece as medidas de flexibilización dos mecanismos de axuste temporal de actividade para evitar despedimentos.

O capítulo III establece diversas medidas de garantía de liquidez para soster a actividade económica #ante as dificultades transitorias consecuencia da situación xerada polo COVID-19.

O capítulo IV establece medidas de apoio á investigación sobre o COVID-19.

Finalmente, o capítulo V establece medidas adicionais para permitir unha resposta adecuada á situación excepcional

Logo dicimos que todos os políticos son iguais !

Parece que hai quen se lembra dos máis vulnerables dende o primeiro momento !
As maiorías absolutas non dan bo resultado as clases medias e baixas. So son boas para encubrir ladroadas do Rei emérito e da "corte" de políticos corrutos que viven do absolutismo derivado destas maiorías !

Non o esquezades e facedeo saber. Estas cousas hai que telas e conta antes de votar. A estafa inmobiliario-bancaria, derivada da reforma da lei do solo de 1998 feita po Aznar, pagouna o pobo porque a dereita o PP e moi sensible cos Bancos. E o PSOE xa esquecía que era de esquerdas !
Esto è parte do que significa ser de esquerdas, xusto o contrario do NEO-LIBERALISMO Privatizador conpetitivo-productivo das 3 dereitas!

Real Decreto 463/2020, de 14 de marzo, por el que se declara el estado de alarma para la gestión de la situación de crisis sanitaria ocasionada por el COVID-19.

https://www.boe.es/buscar/doc.php?id=BOE-A-2020-3692

 DECLARADO ESTADO DE ALARMA POR MOTIVOS DE PANDEMIA SANITARIA POR VIRUS COVI19

La Organización Mundial de la Salud elevó el pasado 11 de marzo de 2020 la situación de emergencia de salud pública ocasionada por el COVID-19 a pandemia internacional. La rapidez en la evolución de los hechos, a escala nacional e internacional, requiere la adopción de medidas inmediatas y eficaces para hacer frente a esta coyuntura. Las circunstancias extraordinarias que concurren constituyen, sin duda, una crisis sanitaria sin precedentes y de enorme magnitud tanto por el muy elevado número de ciudadanos afectados como por el extraordinario riesgo para sus derechos.

 

 Real Decreto 465/2020, de 17 de marzo, por el que se modifica el Real Decreto 463/2020, de 14 de marzo, por el que se declara el estado de alarma para la gestión de la situación de crisis sanitaria ocasionada por el COVID-19.

https://www.boe.es/buscar/doc.php?id=BOE-A-2020-3828 

 Al amparo de la previsión contenida en la disposición final segunda del Real Decreto 463/2020, de 14 de marzo, por el que se declara el estado de alarma para la gestión de la situación de crisis sanitaria ocasionada por el COVID-19, resulta necesario introducir modificaciones orientadas a reforzar la protección de la salud pública y asegurar el funcionamiento de servicios públicos

 

Real Decreto-ley 9/2020, de 27 de marzo, por el que se adoptan medidas complementarias, en el ámbito laboral, para paliar los efectos derivados del COVID-19.

https://www.boe.es/diario_boe/txt.php?id=BOE-A-2020-4152 

 

 

 Orden SND/297/2020, de 27 de marzo, por la que se encomienda a la Secretaría de Estado de Digitalización e Inteligencia Artificial, del Ministerio de Asuntos Económicos y Transformación Digital, el desarrollo de diversas actuaciones para la gestión de la crisis sanitaria ocasionada por el COVID-19.

https://www.boe.es/diario_boe/txt.php?id=BOE-A-2020-4162 

Primero. Desarrollo de soluciones tecnológicas y aplicaciones móviles para la recopilación de datos con el fin de mejorar la eficiencia operativa de los servicios sanitarios, así como la mejor atención y accesibilidad por parte de los ciudadanos.

1. Encomendar a la Secretaría de Estado de Digitalización e Inteligencia Artificial, del Ministerio de Asuntos Económicos y Transformación Digital, el desarrollo urgente y operación de una aplicación informática para el apoyo en la gestión de la crisis sanitaria ocasionada por el COVID-19. Dicha aplicación permitirá, al menos, realizar al usuario la autoevaluación en base a los síntomas médicos que comunique, acerca de la probabilidad de que esté infectado por el COVID-19, ofrecer información al usuario sobre el COVID-19 y proporcionar al usuario consejos prácticos y recomendaciones de acciones a seguir según la evaluación.




 Real Decreto-ley 10/2020, de 29 de marzo, por el que se regula un permiso retribuido recuperable para las personas trabajadoras por cuenta ajena que no presten servicios esenciales, con el fin de reducir la movilidad de la población en el contexto de la lucha contra el COVID-19.

https://www.boe.es/boe/dias/2020/03/29/pdfs/BOE-A-2020-4166.pdf

Real Decreto-lei 10/2020, do 29 de marzo, por o que se regula un permiso retribuído recuperable para as persoas traballadoras por conta allea que non presten servizos esenciais, con o fin de reducir a mobilidade da poboación no contexto da loita contra o COVID-19.

 O presente real decreto-lei regula un permiso retribuído recuperable para persoal laboral por conta allea, de carácter obrigatorio e limitado no tempo entre os días 30 de marzo e 9 debril (ambos os incluídos), para todo o persoal laboral por conta allea que preste servizos en empresas ou entidades do sector público ou privado que desenvolven as actividades non esenciais cualificadas como tal o anexo.

Quedan exceptuados de a aplicación do presente real decreto as persoas traballadoras que teñan o seu contrato suspendido durante o período indicado e aquelas que poidan continuar prestando servizos a distancia.

Artigo 1.Ámbito subxectivo de aplicación

Artigo 2.Permiso retribuído

Artigo 3.Recuperación das horas de traballo non prestadas durante o permiso retribuído

Artigo 4.Actividade mínima indispensable.

Artigo 5.Adaptación de actividades.

Disposición transitoria primeira.Garantías para a continuación de a actividade empresarial.

Disposición transitoria segunda.Continuidade dos servizos de transporte

Disposición adicional primeira.Empregados públicos

Disposición adicional segunda.Persoal con lexislación específica propia.

Ministerio do Interior, polo Ministerio de Xustiza, polo Centro Nacional de Intelixencia e polo Banco de España e o Fondo de Garantía de Depósitos.Disposición adicional terceira.Servizos esenciais na Administración de Xustiza

Disposición adicional cuarta.Continuación de actividade.

Disposición final única.Entrada en vigor.

Estado de alarma. Modelo de declaración responsable Orde SND/307/2020, 30 de marzo, pola que se establecen os criterios interpretativos para a aplicación da Real Decreto-lei 10/2020, do 29 de marzo, e o modelo de declaración responsable para facilitar os traxectos necesarios entre o lugar de residencia e de traballo.

https://www.boe.es/boe/dias/2020/03/30/pdfs/BOE-A-2020-4196.pdf


Consello de Ministros Martes 31 de marzo 2020. O Goberno completa a protección e o apoio a colectivos vulnerables, empresas e autónomos con máis de 50 novas medidas.

https://www.lamoncloa.gob.es/serviciosdeprensa/notasprensa/presidencia/Paginas/2020/31032020_medidascovid.aspx

Martes 31 de marzo de 2020

O Consello de Ministros aprobou este martes un novo paquete de medidas económicas e sociais co que se completan e reforzan as medidas adoptadas nas tres últimas semanas polo Goberno para minimizar e contrarrestar o impacto do COVID-19
-Moratoria de alugueres.

-Esténdese a moratoria hipotecaria.

-Apoio en subministracións básicas.

-Novas axudas sociais.

-Outras medidas de apoio ás persoas.

-Apoio ao tecido produtivo.

-Outrasmedidas.

 Real Decreto-ley 11/2020, de 31 de marzo, por el que se adoptan medidas urgentes complementarias en el ámbito social y económico para hacer frente al COVID-1
 
https://www.boe.es/diario_boe/txt.php?id=BOE-A-2020-4208

 Real Decreto-lei estrutúrase en 3 capítulos, 54 artigos, 22 disposicións adicionais, 5 disposicións transitorias, 13 disposicións finais e 4 anexos.

CAPÍTULO I Medidas de apoio aos traballadores, consumidores, familias e colectivos vulnerables 

 

Sección 1.ª Medidas dirixidas a familias e colectivos vulnerables 

 

Artigo 1. Suspensión do procedemento de desafiuzamento e dos lanzamentos para fogares vulnerables sen alternativa habitacional. 

 

Artigo 2. Prórroga extraordinaria dos contratos de arrendamento de vivenda habitual.

 

Artigo 3. Moratoria de débeda arrendaticia. 

 

Artigo 4. Aplicación automática da moratoria da débeda arrendaticia en caso de grandes garfos e empresas ou entidades públicas de vivenda. 

 

 Artigo 5. Definición da situación de vulnerabilidade económica a efectos de obter moratorias ou axudas en relación coa renda arrendaticia da vivenda habitual.

 

 Artigo 6. Acreditación das condicións subxectivas. 

 

Artigo 7. Consecuencias da aplicación indebida pola persoa arrendataria da moratoria excepcional da débeda arrendaticia e das axudas públicas para vivenda habitual en situación de vulnerabilidade económica a causa do COVID-19.

 

Artigo 8. Modificación excepcional e transitoria das condicións contractuais de arrendamento no caso de arrendadores non comprendidos entre os recolleitos no artigo 4 como consecuencia do impacto económico e social do COVID-19. 

 

Artigo 9. Aprobación dunha liña de avais para a cobertura por conta do Estado do financiamento a arrendatarios en situación de vulnerabilidade social e económica como consecuencia da expansión do COVID-19. 

 

 Artigo 10. Novo programa de axudas para contribuír a minimizar o impacto económico e social do COVID-19 nos alugueres de vivenda habitual 

 

Artigo 11. Substitución do programa de axuda ás persoas en situación de desafiuzamento ou lanzamento da súa vivenda habitual polo novo programa de axuda ás vítimas de violencia de xénero, persoas obxecto de desafiuzamento da súa vivenda habitual, persoas sen fogar e outras persoas especialmente vulnerables regulado en artigo seguinte. 

 

Artigo 12. Modificación do programa de fomento do parque de vivenda en aluguer.

 

 Artigo 13. Autorización para transferir anticipadamente ás Comunidades Autónomas e ás Cidades de Ceuta e de Melilla os fondos comprometidos polo Ministerio de Transportes, Movilidad e Axenda Urbana nos convenios subscritos para a execución do Plan Estatal de Vivenda 2018-2021.

 

 Artigo 14. Autorización para a disposición inmediata dos fondos aínda non comprometidos polas Comunidades Autónomas e as Cidades de Ceuta e de Melilla para a concesión de axudas ao aluguer, mediante adxudicación directa, en aplicación do novo programa de axudas para contribuír a minimizar o impacto económico e social do COVID-19 nos alugueres de vivenda habitual. 

 

 Artigo 15. Non suxeición do novo programa de axudas para contribuír a minimizar o impacto económico e social do COVID-19 nos alugueres de vivenda habitual ao cofinanciamento autonómico establecido no artigo 6 do Real Decreto 106/2018, do 9 de marzo, polo que se regula o Plan Estatal de Vivenda 2018-2021. 

 

Artigo 16. Definición de vulnerabilidade económica para os efectos da moratoria hipotecaria e do crédito de financiamento non hipotecario. 

 

Artigo 17. Acreditación das condicións subxectivas. 

 

Artigo 18. Definición da situación de vulnerabilidade económica e acreditación derivadas dos contratos de crédito sen garantía hipotecaria.

 

 Artigo 19. Moratoria de débeda hipotecaria.

 

 Artigo 20. Aplicación do artigo 3 da Real Decreto-lei 8/2020, do 17 de marzo, ás Entidades Locais. 

 

Artigo 21. Suspensión das obrigacións derivadas dos contratos de crédito sen garantía hipotecaria. 

 

Artigo 22. Fiadores ou avalistas.

 

 Artigo 23. Solicitude da suspensión. 

 

 Artigo 24. Concesión da suspensión. 

 

 Artigo 25. Efectos da suspensión. 

 

 Artigo 26. Consecuencias da actuación fraudulenta do debedor en relación coa suspensión das obrigacións derivadas dos contratos de crédito sen garantía hipotecaria. 

 

 Artigo 27. Réxime de supervisión e sanción. 

 

Artigo 28. Dereito a percepción do bono social por parte de traballadores autónomos que cesasen a súa actividade ou visen reducida a súa facturación como consecuencia do COVID-19. 

 

Artigo 29. Garantía de subministración de enerxía eléctrica, produtos derivados do petróleo, gas natural e auga. 

 

Artigo 30. Beneficiarios do subsidio extraordinario por falta de actividade para as persoas integradas no Sistema Especial de Empregados de Hogar do Réxime Xeral da Seguridade Social.

 

 Artigo 31. Contía do subsidio. 

 

Artigo 32. Compatibilidades e incompatibilidades do subsidio extraordinario. 

 

Artigo 33. Subsidio de desemprego excepcional por fin de contrato temporal.

 

 

Análisis-resumen del Real Decreto-ley 11/2020, de medidas urgentes en el ámbito social y económico para hacer frente al COVID19 

http://noticias.juridicas.com/actualidad/noticias/15016-analisis-resumen-del-real-decreto-ley-11-2020-de-medidas-urgentes-en-el-ambito-social-y-economico-para-hacer-frente-al-covid-19-/ 

 

Crisis Sanitaria COVID-19

BIBLIOTECA XURÍDICA.

https://boe.es/biblioteca_juridica/codigos/codigo.php?id=355&modo=2&nota=0&tab=2 

   
DESAFIUZAMENTOS DATOS E GRÁFICOS ACTUALIZADOS A 9DE MARZO DE 2020.

https://www.epdata.es/datos/desahucios-estadisticas-datos-hoy-graficos-cgpj/230/espana/106?fbclid=IwAR3xntAlFNQxl5bl9nd7mC4YkHG-Js5-FdeKp_DfOccfKOYQ4AQWCfeVF-Y

En Galicia o número de lanzamentos practicados polos xulgados, tanto os derivados da aplicación da Lei de Arrendamentos Urbanos ( LAU) como os derivados das execucións hipotecarias, no trimestre 4 de 2019 situouse en 521, o que implica unha variación do -19,22 por cento respecto ao mesmo trimestre do ano anterior, segundo o estudo 'Os efectos da crise económica nos órganos xudiciais' publicado este luns pola Sección Estatística do Consello Xeral do Poder Xudicial ( CGPJ).

No conxunto do Estado o número de lanzamentos practicados polos xulgados, tanto os derivados da aplicación da Lei de Arrendamentos Urbanos ( LAU) como os derivados das execucións hipotecarias, no trimestre 4 de 2019 situouse en 13.612, o que supón unha variación do -9,64% respecto ao mesmo período do ano anterior, segundo o estudo os 'Efectos da crise económica nos órganos xudiciais' que publicou a Sección de Estatística do Consello Xeral do Poder Xudicial ( CGPJ).

SENTENCIA TXUE  CASO IRPH ASUNTO C-125/18  <>  NOTA DE PRENSA DO TXUE

Grazas no nome de Stop-Desafiuzamentos Ourense !!!


Unha vez máis se nos da a razón !!

De terroristas nos tratou o Partido Popular por saír as rúas contra os desahucios ilegais. El negocio no se toca, toma lei mordaza !!!!

Todos ilegais dende 1995, dende a primeira a última cláusula, contratos de adscrición. Por non estar adaptada a lexislación do Estado Español a Directiva Europea de Protección o Consumidor do ano 1993, Directiva 93/13.

E as familias que perderon as súas vivendas por este índice IRPH e por todas as outras cláusulas abusivas ???

El.negocio es el negocio, pero nos sabemos o que fixestes e como o fixestes e non perdoamos !!!

Agora virán despachos de avogados a FACER NEGOCIO pero Foi Avogados Res colaboradores de Stop-Guipúscoa, un despacho humilde, quen o levaron o TXUE e pasaron o traballo para investigar este índice e a Estafa que supuxo !

SOLO POR QUE ERA UN ABUSO, POR XUSTIZA !

Esta è a diferencia entre uns seres humanos e outros, uns ven negocio en todo, outros móvense por valores como a simple necesidade de facer xustiza, resistindo custe o tempo e o esforzo que custe !!!

Agora queda que o Tribunal Supremo volva a facer das súas, pero estaremos atentos e Josema xa traballa para que levar a Comisión Europea as "supostas" prevaricacións do Tribunal Supremo. Parece que cando a Banca sae danada en vez de xuíces no Tribunal Supremo hai Banqueiros, como se viu na retroactividade das cláusulas chan ou no imposto de actos xurídicos Documentados. Estaremos atentos !!

Gracias Josema e Maite !!
Gracias non solo por conseguir esta outra Vitoria, grazas no nome de todas as familias, as que axudades en todo o Estado, contra outros abusos bancarios, que non perderán os seus fogares !!

ABOGADOS RES:
https://abogadosres.com/servicios/

 Nuevas herramientas contra el IRPH: calculadora, modelo de reclamación y respuestas a preguntas frecuentes:

http://www.irphstop.eus/es/irpharen-aurkako-tresna-berriak-kalkulagailua-erreklamazio-eredua-eta-ohiko-galderei-erantzunak/?fbclid=IwAR3lqj3K1_-s-hVzvcwDIOWPPLUvPOz6TfY1HGe0t--KiKQPzm9Wya06jHg 

NOTA DE PRENSA DO TXUE SOBRE A SENTENCIA DO CASO IRPH ASUNTO C-125/18
https://curia.europa.eu/jcms/upload/docs/application/pdf/2020-03/cp200023es.pdf


                                            SENTENCIA TXUE      ASUNTO C-125/18

                                            EL TRIBUNAL DE JUSTICIA (Gran Sala)

Integrado por el Sr. K. Lenaerts, Presidente, la Sra. R. Silva de Lapuerta, Vicepresidenta, los Sres. J.‑C. Bonichot, A. Arabadjiev, E. Regan, M. Safjan y S. Rodin (Ponente), Presidentes de Sala, y los Sres. L. Bay Larsen, T. von Danwitz, D. Šváby y F. Biltgen, la Sra. K. Jürimäe y el Sr. C. Lycourgos, Jueces;

Abogado General: Sr. M. Szpunar;

Secretaria: Sra. L. Carrasco Marco, administradora;

habiendo considerado los escritos obrantes en autos y celebrada la vista el 25 de febrero de 2019;

consideradas las observaciones presentadas:

–        en nombre del Sr. Gómez del Moral Guasch, por los Sres. J. M. Erausquin Vázquez y A. Benavente Antolín y las Sras. M. Ortiz Pérez y S. Moreno de Lamo, abogados;

–        en nombre de Bankia, S. A., por los Sres. R. Fernández-Aceytuno Sáenz de Santamaría, F. Manzanedo González, M. Muñoz García-Liñán, V. Rodríguez de Vera Casado, L. Briones Bori y A. Fernández García, abogados;

–        en nombre del Gobierno español, por la Sra. M. J. García-Valdecasas Dorrego y el Sr. J. Rodríguez de la Rúa Puig, en calidad de agentes;

–        en nombre del Gobierno del Reino Unido, por el Sr. S. Brandon, en calidad de agente, asistido por la Sra. A. Howard, Barrister;

–        en nombre de la Comisión Europea, por los Sres. N. Ruiz García y J. Baquero Cruz y por la Sra. C. Valero, en calidad de agentes;

oídas las conclusiones del Abogado General, presentadas en audiencia pública el 10 de septiembre de 2019;

dicta la siguiente

                                                                      Sentencia

 http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text&docid=223983&pageIndex=0&doclang=ES&mode=req&dir&occ=first&part=1&cid=116102

PRENSA:

 https://diario16.com/irph-el-defensor-del-pueblo-pide-a-economia-una-solucion-extrajudicial-para-los-afectados/?fbclid=IwAR21_qEm9SxQmXM82u9-LqcNNQN_O_DgZOqT22HBv7j5Uo2COAbD2-4VsT8

 La sentencia del Tribunal de Justicia de la Unión Europea (TJUE), por más que la banca haya querido adulterar su contenido, ha sido una primera gran victoria para los afectados del IRPH. La contundencia del dictamen del alto tribunal europeo ha sido tal que la primera reacción a nivel Estado se ha producido desde el Defensor del Pueblo quien ha tomado la iniciativa.

https://www.aquimicasa.net/blog/articulo-de-opinion/el-supremo-y-la-banca-pierden-la-clausula-irph-en-europa?fbclid=IwAR1GVk82bQJdjQhU9I7h3gYXDYoBVPU_OhBsdvhltGwkDw5WVsRB2vZU_mA 

Después de casi ocho años de lucha constante contra la tiranía bancaria, a la que legislación y judicatura de España someten a los consumidores, el Tribunal de Justicia de la Unión Europea, el TJUE,  ha dado la razón a los abogados que se atrevieron a llevar la cláusula del IRPH hasta allí, José María Erausquin y Maite Ortiz. No ha sido sólo una batalla contra la banca, sino también contra sus más firmes aliados, Gobiernos y jueces. Y a todos ellos el TJUE les han gritado que no tienen razón. ¿Dónde queda la Abogada del Reino de España, María José García-Valdecasas, solicitando que la banca no tuviera que devolver el dinero porque eso sería una catástrofe?

El Tribunal de Justicia europeo sentenció, el pasado martes día 3 de marzo,  que el Índice de Referencia de Préstamos Hipotecarios (IRPH), utilizado para fijar el tipo de interés de casi un millón de créditos hipotecarios, a los que ha costado entre 18.000 y 35.000 euros más por préstamo,  puede ser considerado abusivo y, por tanto, sometido a anulación por parte de los jueces españoles en contra de lo dictado por el Tribunal Supremo. La sentencia traerá aparejadas demandas que costarán a la banca española una cantidad que aún no podemos definir, pero que sin duda sumará muchos miles de millones de euros.

MENTRES ABANCA PRESENTA BENEFICIOS A CONTA DA PRIVATIZACIÓN DAS CAIXAS DE AFORRO, ENCUBERTA COMO QUEBRA E RESCATE, UNHA MULLER CON UNHA MENOR SIGUE BAIXO AMEAZA DE DESAFIUZAMENTO !

 Tes 24 horas para abandonar a vivenda lle dixo, no ano 2014, un mediador hipotecario de ABANCA a esta muller de Ourense. Divorciada, con un fillo e unha filla, menores os dous nesta data , sen recibir a aportación de manutención da súa parella. Sempre Brillante o Patriarcado Capitalista !!!!

Abanca, la caja gallega rescatada con 9.000 millones y comprada por 1.000, suma ya 2.600 en beneficio 

https://www.infolibre.es/noticias/economia/2019/01/29/abanca_caja_gallega_rescatada_con_000_milllones_comprada_por_000_suma_600_beneficios_91289_1011.html 

O presidente da Xunta de Galicia reclámalle o goberno o pago atrasado de 200 millóns do IVA do gobenro de Rajoy pero amosa un silencio vergoñento cos 9000 millóns que ABANCA debe a sociedade pola PRIVATIZACIÓN, mal chamada rescate. Eses beneficios irán a parar a mans de seus amigos non a quens lles pertence por dereito.

Vexamos que hai detrás do beneficio da ABANCA e do sistema financeiro xenocida, sostido polas políticas económicas neoliberais.

FACEMOS PÚBLICA ESTA SITUACIÓN PARA QUE A CIDADANÍA OURENSÁ E GALEGA FAGA CHEGAR ESTE CASO A TODA A SOCIEDADE E POIDA AVALIAR O COMPORTAMENTO DESTA ENTIDADE (Sentir común?) PRIVATIZADA CON DIÑEIRO PÚBLICO.

Tamén vos pedimos que refelexionedes, si tedes os vosos aforros nesta entidade, si se merecene a vosa confianza ou si sería mellor mudar a Caixa Rural Galega ou a outra entidade que cando menos non fora rescatada.

Pregámosvos que difundades este escrito entre as vosas amizades e coñecidas e que estendes pendentes. ABANCA parece non aceptar un auto xudicial de setembro de 2019 que lle da a razón a unha compañeira do noso colectivo. Reclámalle 17.000€ para reiniciar o pago dun crédito. Reclamos a vosa axuda e atención ante unha posible mobilización !!

O 14 de febreiro de 2019 esta compañeira pediu axuda o colectivo Stop Desafiuzamentos Ourense. Un avogado de oficio fixérase cargo da defensa desta muller. Seguira unha estratexia razoable detectando a abusividade na cláusula chan e nos intereses de demora. 5 anos, dende o 2014 ata o 2019, durante os cales na rúa a nos xulgados fomos conseguindo que o Tribunal de Xustiza da Unión Europea fora dándonos a razón as nosas demandas por abusos sistemáticos nos contratos hipotecarios. Este avogado deixou o caso e esta compañeira xa ía a ser despexada, cando chegou a nos xa ía a ser subastada a vivenda.

GRAZAS o imprescindible apoio de José María Erauskin e Maite Ortiz, de avogados RES colaboradores de Stop-Guipuzkoa Presentamos demanda de oposición por abusividade da cláusula de rescisión anticipada o 20 de xuño de 2019 que foi admitida a. A 18 de setembro de 2019 o Xuíza do Xulgado Primeira Instancia nº1 de Ourense ditou auto dándonos a razón, sobresendo o procedemento de execución hipotecaria. Isto con leva, conforme o articulo 561.2 da LEC, citado no auto de sobresemento, que se retraia o crédito o inicio da demanda de execución, liquidando 902,46€ a favor desta compañeira e correndo ABANCA co pago das costas procesais. Isto permite que esta compañeira non perda a vivenda e siga pagando o crédito. Nunca se debería ter chegado esta situación si o estado de dereito funcionara.

Pasado o tempo legal sin que ABANCA recurrira en apelación, a pasada semana impelamos por escrito no xulgado e en persoa o mediador de ABANCA na central da Rúa do Paseo ( na Leiteira) para que cumpla o auto ditado en setembro.

Articulo 561.2 L.EC:

2. Si se estimara la oposición a la ejecución, se dejará ésta sin efecto y se mandará alzar los embargos y las medidas de garantía de la afección que se hubieren adoptado, reintegrándose al ejecutado a la situación anterior al despacho de la ejecución, conforme a lo dispuesto en los artículos 533 y 534. También se condenará al ejecutante a pagar las costas de la oposición.

Mentres fago este escrito infórmame esta compañeira que ABANCA xa esta facendo movementos sospeitosos na súa conta que puideran estar encamiñados a cargarlle a ela o diñeiro das costas procesais, isto sería ilegal pois correspóndelle a ABANCA sufragalas.

Tras o seu divorcio esta muller faise cargo de dous menores e vese obrigada a escoller entre comer ou seguir pagando un crédito hipotecario de 63.000€ que solicitara a parella no ano 2005. ABANCA sumouse o código de boas practicas, coñecido co nome Decreto Guindos. ´´Real decreto 6/12 de 9 de marzo de medidas urgentes de protección de deudores hipotecarios sin recursos´´ pero non lle ofreceron as posibilidades que oferta iste real decreto que non obriga legalmente. Esta é a trampa que nos colou Rajoy. Parece que fago algo pero deixo todo como está, solo enumera unha serie de boas prácticas bancarias. Os bancos non estaban obrigados a sumarse este código e moito menos os obriga legalmente a ofertalo o deudor e cumprilo.

Debemos lembrar o escenario social no que a sociedade civil organizada na PAH e os colectivos STOP-DESAFIUZAMENTOS arrancaron ise Real Decreto. Despexos en masa, suicidios, bombeiros como Roberto, da Coruña, negándose a desafiuzar a Persoas ancias. Un lavado de imaxen antes os medios, sin consecuencias legais para os bancos. Un partido popular que nos calificaba como terroristas e o ano seguinte no 2013 aprobaba a, aínda hoxe en vigor, “Ley 4/2015 de 30 de marzo, de protección dela seguridada ciudadana”, coñecida como “LEI MORDAZA”, para amederentar a sociedade civil auto-organizada e silenciar as noas demandas, todas elas validadas no Tribunal de Xustiza da Unión Europea. Calificada polo Consello de Europa e por Nacións Unidas como antidemocrática.

E tan inxusto, tan grave, esconde tal abuso que deixa o ESTADO DE DEREITO OS PES DOS CABALOS. De facto vivimos unha DITADURA FINANCEIRA camuflada nunha suposta democracia.

O procedemento de execución hipotecaria contra desta muller, así como todos os despexos dende o ano 1995 son contrarios a dereito e vulneran de xeito flagrante a constitución, a mesma que tanto din defender os AUTO-PROCLAMADOS CONSTITUCIONALISTAS de NEO LIBRE MERCADO.

A PAH nace no ano 2009 e vese nutrida de activistas do 15m que crean unha rede de colectivos anti-desafiuzamentos por todo estado. O longo distes anos forzamos unha lexislación positiva que nos permite pequenos avances lexislativos. Varios Reais Decretos, Leis Autonómicas, e unha nova Ley Hipotecaria que entrou en vigor o 15 de xuño de 2019, todas insuficientes para as nosas demandas, pero si se pode considerar dereito positivo con respecto o anterior.

Loiando contra a xurisprudencia do Tribunal Supremo que en varias ocasións se aliñou cos intereses bancarios cometendo, “supostas” prevaricacións en máis de unha ocasión. Deixando os consumidores a capricho da usura bancaria. Non se entendería este abuso sin un sistema xudicial en boa parte permeado por xuíces procedentes do réxime franquista.

O escenario anterior o pronunciamento do Tribunal de Xustiza da Unión Europea (TXUE) na sentenza Mohamed Aziz, de 2013. Consistía en ser despexado da túa vivenda sin que tiveras dereito a opoñerte a ese desafiuzamento. Logo de pagar 15 ou 20 anos, o banco por unha sola cota impagada, rescindía o contrato reclamando o total do crédito e expulsaron con iste procedemento a máis de un millón de familias da súa vivenda habitual para de seguido vendela, reclamándolles unha débeda de por vida. Foi o avogado Catalán Dionisio Moreno, que tamén tiña unha hipoteca e que se vía nunha situación similar a do seu cliente Mohamed Aziz, que ía ser expulsado por 4 cotas impagadas, quen presenta demanda de oposición cotra iste despexo. O xuíz José María Fernández Seijo, En Xullo de 2011, antes de tomar una decisión sobre o caso Aziz, plantea unha cuestión prexudicial ante o Tribunal de Xustiza da Unión Europea para saber si a lei hipotecaria española vulneraba los dereitos do consumidor.

QUEDAMOS ATÓNITOS !

Quen coñecemos o que isto significou rendemos honor e historia o avogado Dionisio Moreno e o xuíz José María Fernández Seijo (Xuíces Pola Democracia) . Puxeron luz para ver a MAIOR ESTAFA XAMÁIS PERPETRADA NO CONTINENTE EUROPEO e das maiores do planeta xunto coas Hipotecas Subprime nos EEUU.

O TXUE dille os tribunais Españois que a ley Hipotecaria Española e contraria o dereito Europeo xa que vulnera a Directiva de 1993, 93/13 de protección o consumidor. Recomenda actualizar a Lei de Enxuizamento Civil por non ter motivos suficientes de oposición os despexos e por estar vulnerando o DEREITO A TUTELA XUDICIAL EFECTIVA recollido no articulo 24 da Constitución.

No Estado Español esta directiva debería ser implentada no ano 1995 no noso ordenamento xurídico. Por qué non se fixo entón cando a constitiución así obriga no articulo 10.1 e 10.2 ?

Pode ser que chegara o poder no ano 1996 un Neoliberal, José María Aznar, seguidor da Doutrina do Sock, de Pode ser que chegara o poder no ano 1996 un Neoliberal, José María Aznar, seguidor da Doutrina do Sock, de Margaret Thatcher e Ronald Reagan ?

Pode ser que no canto de cumprir co mandato recollido no articulo 47 da constitución, que regula o dereito a vivenda e prohibe a especulación, reformara a lei do chan para abrilo os negocios privados dos mercados. E de paso Privatizar a metade do sistema financeiro, chamado Caixas de Aforro. Previo deterioro, tras unha reforma da lei de Caixas, feita a medida das intencións do Xefe da Patronal Bancaria a Asociación Española de Banca (AEB), o xa finado Rafael Termes. Concentrar o mercado financeiro e eliminar competencia pública que según a AEB supuñan as Caixas de Aforro?

Dende o ano 1995, que se debería ter reformada a Ley Hipotecaria Española que databa de 1808 refundida por Franco EN 1946, e a Ley de Enxuizamento Civil e adaptalas a Directiva Europea 13 do ano 1993 de Protección o Consumidor. Podemos asegurar que todos os desafiuzamentos dende o ano 1995 son contrarios a dereito e así nolo confirmou o TEXUE. Todas as cláusulas dos contratos hipotecarios dende as comisións de apertura, pasando pola cláusula chan e rematando polas cláusulas de cesión de crédito, índices como o IRPH, e a madre de todos os abusos a cláusula de rescisión anticipada, son contrarias a dereito. Está última cláusula de rescisión anticipada é a USURA legalizada. Pides un crédito deixas de pagar unha cota e o banco pídeche o total do préstamo, expúlsate do teu fogar e pono a venda, para seguir co negocio, quedando a familia sen casa e con unha débeda de por vida.

Forzamos unha mellora coa nova ley Hipotecaria agora expúlsante con 12 cotas impagadas ou o 3% do capital na primeira metade do crédito ou 15 coutas impagadas ou o 7% na segunda metade do crédito. Pero non se obriga os bancos, no casos de vivenda habitual, a individualizar e ofrecer alternativas para facer fronte os pagos, sigue sendo voluntaria o código de boas prácticas.

Non vou a entrar na ESPECULACIÓN COS ALUGUERES propiciada coa reforma das SOCIMI feita por Mariano Rajoy no ano 2014, tributando un 19% e sin pagar impostos de sociedades. Abriu o mercado do aluguer e, o “negocio tóxico” non dixerido polos bancos e as cosntructoras sostido con diñeiro público na SAREB (Banco Malo). A mior inmobiliara de EUROPA a espera de especuladores co RENTISMO do aluguer. Non permitindo que o libre mercado se regule solo ( intervencionimo en benefcio da banca privada) e que baixe o prezo da demanda de mercado da vivenda e que os cidadás do común a poidan mercar máis barata incluso alugar.

Xunto coa reforma da LAU Lei de arrendamentos Urbanos, reducindo a duración dos contratos de 5 anos a 3 para expulsar as familias e poder subirlles o aluguer. Chegando a alcaldesa de Madrid, parella de José María Aznar, Ana Botella, a Vender 3000 vivenda Públicas o, xa maior posuidor de vivenda do Estado Español, Black Stone, dirixido en España por Aznar Botella o fillo de José María Aznar e Ana Botella, probablemente por tan suculento regalo de vivenda social, construída con diñeiro público.

Si é certo que o “Real Decreto 7/2019 de 1 de marzo, de medidas urgentes en materia de vivenda alquiler”, aprobado polo Psoe e co apio de Unidas Podemos, retornou a duración dos alugueres a 5 anos e introduciu medidas xudiciales en convenio cos servizos sociais para detectar casos de vulnerabilidade social e poder intervir antes do despexo pero non son suficientes fronte a voracidade de capitais destas magnitudes que remataran devorando os pequenos posuidores de vivenda logo de expulsar os inquilinos vulnerables iran a polas clases medias e os pequenos posuidores.

Tampouco afondarei na Especulación enerxética e a loita que seguiremos dando por un prezo da enerxía asumibles pola sociedade, máxime nun momento donde se reduce os custos de produción con recursos de produción renovables.

E moi probable que moitas de vos xa coñezades todo isto pero NUNCA DEBEMOS ESQUECELO E MOITO MENOS REDERNOS !

NON PERDODES NON ESQUEZADES !!!!!

A NOSA LOITA CONTRA O XENOCIDIO FINANCEIRO E POLO DEREITO A UNHA VIVENDA DIGNA NON ENTENDE MÁIS QUE A RESISTENCIA ATA ACADAR AS DEMANDAS DA PAH E DOS COLECTIVOS STOP-DESAFIUZAMENTOS !!

GOBERNE QUEN GOBERNE !!!!

CONCENTRACIÓN O DÍA 2 DE DECEMBRO ÁS 12:00, NA DELEGACIÓN DE VIVENDA DA XUNTA (I.G.V.S) Senz Diez nº1, PARA DENUNCIAR A ACTUAL POLÍTICA DE VIVENDA.

Acude  apoiar  esta parella con 2 menores de 6 e 7 anos que será despexada iste luns 2 de decembro.

PAREMOS OS ESPECULADORES PARA PODER GARANTIR O DEREITO A VIVENDA !!!

Dende Stop-desafiuzamentos Ourense denunciamos que a actual política de vivenda do Concello e da Xunta de Galicia está encamiñada prestar axudas económicas dirixidas a circuítos de rentismo que solo contribúen a manter elevado o prezo do alugueiro. Resultando ser parches de todo insuficientes para manter unhas condicións básicas vitais de estabilidade e dignidade .

Consideramos que é imprescindible a creación dun parque de vivenda de emerxencia e vivendas sociais suficiente, encamiñado a proporcionar alternativa habitacional urxentes en casos de despexos e no seu caso a estabilidade vital básica para calquera individuo ou familia. Para logo poder afrontar outras necesidades vitais como atopar un traballo, que lles permita por si mesmos saír diste circulo de exclusión.

Dende a PAH E OS COLECTIVOS STOP-DESAFIUZAMENTOS levamos unha década defendendo o dereito á vivenda e a súa función social, propoñendo cambios lexislativos e estruturais que os garantan. Logramos avances a nivel municipal, gañar leis autonómicas e rexistrar unha Lei de vivenda integral no Congreso que non avanzou polo bloqueo crónico de PP e Cidadáns.

As mobilizacións e presión social foron o suficiente potentes e sostidas no tempo como para lograr pequenos avances, como a reforma da LAU e as que se incluíron na lei hipotecaria, insuficientes debido á falta de contundencia do PSOE, que deixou pasar unha oportunidade histórica de frear a emerxencia habitacional e rebentar as burbullas de aluguer e de hipotecas. Unhas reformas que en ningún momento recollían medidas que atacasen o problema de raíz, para seguir sendo medidas de favor á banca e aos fondos de investimento. En resumo, seguir tratando un dereito fundamental, a vivenda, como unha mercadoría coa que especular a beneficio duns poucos.

A especulción primeiro coa compra venda e agora co aluguer levounos a unha situación que afecta á totalidade das inquilinas e inquilinos, xa non é unha cuestión do sector máis vulnerable da sociedade.
Cos soldos de hoxe e os prezos do aluguer cada vez máis altos, nalgunhas zonas xa superiores a un salario medio, o manter o aluguer ou o poder acceder a el para formar un proxecto de vida, converteuse nun luxo, que ataca directamente ao dereito a unha vivenda digna.

Desde a estafa mal chamada crise, que deixou sen fogar a máis de 800.000 familias vía execución hipotecaria á burbulla do aluguer, causa do 66% dos 162 desafiuzamentos diarios que seguen producíndose a día de hoxe, falamos dunha emerxencia e drama social que non pasou da noite para a mañá.

A pésima xestión política en materia de vivenda da Xunta e dos gobernos centrais, máis interesados en defender o benestar do sistema financeiro que o das familias,o investimento 0 en vivenda social e a alfombra vermella aos fondos voitre, patrocinaron a especulación dun dereito tan básico como a vivenda. Iso provocou a inexistencia de alugueres alcanzables, a inestabilidade dos contratos, a inexistencia dun parque público de vivenda.

Non podemos permitir que se sigan producindo 60.000 desafiuzamentos ao ano, que non se fomente a creación de vivenda pública e social, que a vivenda baleira en mans da banca sígase vendendo a fondos voitre ou que non se regule o prezo dos alugueres, mentres miles de familias están angustiadas pola falta de horizonte habitacional.

Por iso na reunións mantidas por Pedro Sanchez con moventos sociais o pasado verán a PAH esixiu as seguintes medidas :

­->>A suspensión temporal dos desafiuzamentos ata que as Administracións Públicas poida garantir o acceso a unha vivenda adecuada.

->>O cumprimento de Tratados Internacionais, e a súa prevalencia sobre a lexislación nacional que desafiuza sen alternativa habitacional. Débense aprobar urxentemente medidas que obriguen ao acatamento xudicial/estatal das peticións de suspensión de desafiuzamentos emitidas polo Comité DESC de Nacións Unidas.

->>A anulación total dos desafiuzamentos con data aberta. É necesaria unha revisión da LEC que evite a reinterpretación dalgúns xuíces, aumentando a angustia e evitando a defensa da vivenda.
->>Ampliación da moratoria de desafiuzamentos, que finaliza en maio do 2020, e mellora dos seus protocolos de acceso.

->>Renovación obrigatoria dos contratos de aluguer social se a familia segue estando en situación de vulnerabilidade.

->>Regulación e limitación dos prezos do aluguer, en consonancia cos ingresos da unidade familiar, outorgando aos concellos a capacidade de establecer prezos vinculantes.

->>Incremento crecente nos Orzamentos Xerais do Estado para vivenda, ata alcanzar o 3,5% do PIB, en investimentos que garantan a súa función social de forma permanente.

Impedir a venda de vivenda pública por norma legal.

->>Medidas legais que outorguen á administracións públicas o dereito de tenteo e retracto sobre as vendas de lotes de vivenda que realicen os bancos, e que normalmente, acaban en mans de fondos voitre.

->>Cesión obrigatoria das vivendas baleiras que posúa a banca rescatada, con especial fincapé a Bankia e á SAREB. Facelo de forma inmediata en zonas tensionadas.

->>Que a todos os grandes pouidores de vivenda que obtivesen fondos públicos, ben por rescate, ben por axudas ou exencións fiscais reclámeselles a súa débeda en vivenda.

->>Que as SOCIMIS e fondos voitre paguen o seu correspondente imposto de sociedades e estúdense medidas para modular/evitar os efectos especulativos das súas prácticas.

->>Penalizacións á vivenda baleira en mans de grandes puseidores.

->>Que se determine dunha vez por todas a ilegalidade das cláusulas abusivas como ditan as sentenzas do Tribunal europeo.

->>A limitación da responsabilidade ao ben hipotecado e a dación en pago como fórmula natural de resolución de falta de pagamentos por causas demostrables e alleas á vontade do debedor. Por unha lei de segunda oportunidade que supoña a integración social fronte á morte civil que supón o sobreendeudamento para sempre.

->>Unha Lei Estatal de Vivenda baseada na Lei Vivenda PAH e a Lei 24/2015 catalá, froito dunha ILP aprobada por unanimidade no Parlament.

Estas son as nosas solucións agora falta a vontade política para levalas a cabo.

Acabar con esta especulación que xa provoca o 66% dos desafiuzamentos diarios só depende da mobilización da sociedade para acabar obrigando a Xunta e o Goberno reformas que freen os especuladores.

Queremos facer un chamamento a todas as inquilinas, que se acheguen á nosas asembleas, só de forma colectiva e organizada seremos máis fortes.

Non poder pagar o aluguer non é un capricho, non te sintas culpable por iso. Os culpables son os que fixeron da vivenda un negocio. Bancos, fondos voitre e o sistema político e xudicial.

En Stop Desafiuzamentos levamos 10 anos pelexando contra estas inxustizas e para reverter a situación. Sabemos que xuntas e organizadas conseguirémolo. Por isto, se non podes pagar o teu aluguer, acábase o teu contrato, queren facerche unha subida inasumible, ou directamente non queren renovarche, Non te quedes na casa ou quedarás sen ela! Ven e infórmate.


 PRENSA:
 https://www.farodevigo.es/…/urgen-viviendas-em…/2211846.html
https://www.laregion.es/…/desahuc…/20191202175113910390.html

    INMINENTE DESAFIUZAMENTO DUNHA PARELLA CON 2 FILLOS DE 6 E 7 ANOS !! 

 

O 20 de novembro acudiu unha familia a perdinos axuda. Ante o inminente despexo, sinalado por decreto xudicial, para o 2 de decembro ás 10:00h, stop-desafiuzamentos ourense pono en coñecemento da cidadanía !!

Tendo ben claro que a nosa loita e polo dereito a unha vivenda digna. Queremos remarcar a posición do colectivo Stop-Desafiuzamentos Ourense cando se confronta o dereito a propiedade dun particular e o dereito a vivenda digna dunha familia ou un particular. Tratouse no seu momento en asemblea e acordouse que dado que vivimos nun estado de dereito e que a Constitución establece no articulo 33 o dereito a propiedade e a súa vez garante o dereito a vivenda no articulo 47. NON CORRESPONDE A UN PARTICULAR GARANTIR ESTE DEREITO SI NON AS ADMINISTRACIÓNS PÚBLICAS CONFORME ESTABLECE A CONSTITUCIÓN. E por isto que non nos opomos o despexo desta familia que leva varias mensualidades sen pagar, pois no sería lexitimo. Pero si ESIXIREMOS UNHA ALTERNATIVA HABITACIONAL DIGNA PREVIA ás administracións implicadas. Unha  saídade emerxencia o Concello e unha vivenda social estable o Instituto Galego de Vivenda e Solo.

Esta parella no mes de marzo de 2018 formalizan un contrato de aluguer. Neste momento non tiñan ingresos estables, soamente dispuñan de algúns aforros e de algúns ingresos de traballos sen contrato. Rematados eses aforros, e con gastos extraordinarios dos menores no colexio, comezan a ter serios problemas para facer fronte o pago do aluguer, véndose obrigados a escoller entre a manutención familiar ou o pago do mesmo. Neste intre acoden os servizos sociais que lles conceden unha axuda de emerxencia e van pagando con dificultade as seguintes mensualidades ata xaneiro de 2019. Non atopando un emprego estable acoden a Caritas e danlles vales de alimentación.

Nesta circunstancias van subsistindo e pagando alternativamente algunha mensualidade. No mes de maio de 2019 concédeselles unha Renda de Inserción Social (RISGA) de 597€, que sigue sen alcanzar para a manutención familiar. Dado que xa tiñan mensualidades atrasadas buscan desesperadamente un aluguer económico para deixar libre esta habitación. Resulta imposible atopar un aluguer sen presentar unha nómina e dúas mensualidades por anticipado.

e emerxencia o Concello e unha vivenda social estable o Instituto Galego de Vivenda e Solo.

Dende Stop-desafiuzamentos Ourense denunciamos que a actual política de vivenda do Concello e da Xunta de Galicia está encamiñada prestar axudas económicas dirixidas a circuítos de rentismo, que solo contribúen a manter elevado o prezo do alugueiro, resultando ser parches de todo insuficientes para manter unhas condicións básicas vitais de estabilidade e dignidade . Consideramos que é imprescindible a creación dun parque de vivenda de emerxencia e vivendas sociais suficiente, encamiñado a proporcionar alternativa habitacional urxentes en casos de despexos, e no seu caso a estabilidade vital básica para calquera individuo ou familia. Para logo poder afrontar outras necesidades vitais, como atopar un traballo que lles permita por si mesmos saír diste circulo de exclusión.

O recente Real Decreto Ley 7/2019 de 1 de Marzo de medidas urgentes en materia de vivenda y alquiler establece un protocolo previo o despexo por impago de aluguer para que os Xulgados de oficio advirtan os servizos sociais dos procedementos abertos por esta materia, por si houbera situación de vulnerabilidade social .

Con todo seguimos a vivir despexos sin alternativa habitacional e sin que as administracións públicas cumpran coas súas obrigas constitucionais.

Unha lectura sistemática da Constitución obriga a interpretar o dereito á vivenda e á 
prohibición de desaloxos arbitrarios da forma máis garantista posible.

  Isto supón facelo, por unha banda, en conexión con outros dereitos e principios constitucionais que permitan delimitar o seu contido, como o principio do Estado social e democrático de dereito (art. 1.1 CE), o da dignidade da persoa e o dereito ao seu libre desenvolvemento (art. 10.1 CE), a integridade física (artigo 15) ou a intimidade persoal e familiar e a inviolabilidade de domicilio (art. 18 CE). E por outro, co establecido polos tratados internacionais sobre dereitos humanos. Algúns destes tratados, como o Pacto Internacional de Dereitos Económicos, Sociais e Culturais ( PIDESC), recoñecen o dereito a unha vivenda adecuada de maneira explícita (artigo 11.1). Outros, como o Convenio Europeo de Dereitos Humanos ( CEDH), non o fan de maneira directa, pero recoñecen outros dereitos que gardan unha estreita conexión con este, como o dereito a non padecer tratos inhumanos e degradantes (artigo 3) ou ao respecto da vida privada e familiar e do domicilio (artigo 8).

O Tribunal Constitucional tamén sostivo que a obrigación de interpretar os dereitos recoñecidos no Título I da CE de conformidade cos tratados e acordos internacionais ratificados por España non pode prescindir da que, á súa vez, levan a cabo os órganos de garantía establecidos por eses tratados e acordos internacionais ( STC 61/2013 do 14 de marzo, FJ 5).

Así, o Comité de Dereitos Económicos, Sociais e Culturais (Comité DESC) de Nacións Unidas, órgano de interpretación e garantía do PIDESC, entendeu que a prohibición de desaloxos arbitrarios forma parte do dereito de toda persoa a un nivel de vida adecuado para si e a súa familia, mesmo alimentación, vestido e vivenda adecuados, e a unha mellora continua das condicións da súa existencia (art.11.1). Segundo o Comité, os desaloxos forzosos consisten en “o feito de facer saír a persoas, familias e/ou comunidades dos fogares e/ou as terras que ocupan, en forma permanente ou provisional, sen ofrecerlles medios apropiados de protección legal ou doutra índole nin permitirlles o seu acceso a eles”, e só poden xustificarse en circunstancias excepcionais e de conformidade cos principios pertinentes do dereito internacional.

Na Observación Xeral Nº 7 ao artigo 11.1 do PIDESC, o Comité DESC establece que “os desaloxos non deberían dar lugar a que haxa persoas que queden sen vivenda ou expostas a violacións doutros dereitos humanos. E que cando os afectados polo desaloxo non dispoñan de recursos, o Estado Parte deberá adoptar todas as medidas necesarias, na maior medida que permitan os seus recursos, para que se proporcione outra vivenda, reasentamiento ou acceso a terras produtivas, segundo proceda” ( parraf. 16).

“Ademais de infrinxir claramente os dereitos consagrados no PIDESC, a práctica dos desaloxos forzosos tamén pode dar lugar a violacións de dereitos civís e políticos, tales como o dereito á vida, o dereito á seguridade persoal, o dereito á non inxerencia na vida privada, a familia e o fogar, e o dereito para gozar en paz dos bens propios ( OG Nº 7, parraf.5)”, dereitos que a CE recoñece no título dos dereitos fundamentais de todas as persoas.

A RESPONSABILIADE DO ESTADO EN VIRTUDE DA XURISPRUDENCIA
INTERNACIONAL.

O TEDH cualificou os desaloxos como a forma máis extrema de inxerencia no dereito á protección do domicilio, condenando a ausencia de condicións mínimas de habitabilidade e a obrigación de prover un realoxamento adecuado a partir de devanditos dereitos. Ratificado que o Estado é sempre responsable e garante do dereito á vivenda e por tanto, quen debe procurar unha solución habitacional fronte aos desaloxos forzosos, en especial cando se afecta a colectivos vulnerables, como os nenos, que como consecuencia do desaloxo

quedarán expostos á violación dos dereitos tutelados nos artigos 3 e 8 do Convenio, intimamente relacionados co dereito á vivenda adecuada.

Doutra banda, o TEDH lembrou ao Estado español que o incumprimento dun estado membro de acatar unha medida ordenada de acordo ao art. 39 pode determinar un incumprimento do artigo 34 de Convenio, no sentido de que as Altas Partes Contratantes comprométense a non poñer traba algunha ao exercicio eficaz deste dereito (Sentenza da Gran Sala do 4 de febreiro de 2005 no caso Mamatkulov e Askarov v. Turquía - demandas nos. 46827/99 e 46951/99).

En consecuencia, a xurisprudencia do TEDH vén garantir uns contidos mínimos en relación cos dereitos fundamentais a partir dos cales se determinará na orde interna o contido asegurado polo dereito propio, sen que en ningún caso poida ser obxecto de rebaixa ese contido mínimo garantido polas normas do CEDH.

Así, unha orde de lanzamento que non se acompañe dun realojamiento adecuado desatende abertamente as declaracións do TEDH cando valora a necesidade e proporcionalidade das medidas de desaloxo, violando as garantías mínimas que o Estado debe atender fronte á vulneración de dereitos fundamentais.

Nun sentido similar, o Comité DESC sostivo que cando o desaloxo afecte a un colectivo vulnerable, onde residen fillos menores de idade, as autoridades están obrigadas a facer todo o que estea ao seu alcance para impedir toda forma de discriminación e evitar prácticas desproporcionadas de desaloxos forzosos ( OG Nº 7 parraf. 11). Por outra banda, España recoñeceu na súa norma fundamental e de conformidade coa Convención dos Dereitos do Neno de Nacións Unidas que os menores gozasen de todos os dereitos nelas contemplados sen discriminación algunha por razón de nacemento, nacionalidade, raza, sexo, deficiencia ou enfermidade, relixión, lingua, cultura, opinión ou calquera outra circunstancia persoal, familiar ou social.

sí mesmo, o art. 27.1 da Convención dos Dereitos do Neno establece que os Estados partes recoñecen o dereito de todo neno a un nivel de vida adecuado para o seu desenvolvemento físico, mental, espiritual, moral e social. E nese sentido, é ineludible que o dereito ao goce dunha vivenda digna e adecuada recoñecido no art. 47 CE forma parte do nivel de vida adecuado que os Estados se han obrigado a garantir.

É inmoral que as administracións #ante unha situación crítica como a actual provocada por un abuso crediticio de entidades financeiras na procura de negocio inmobiliario especulando cun ben básico e alterando o prezo da vivenda, dificultando máis o acceso á mesma, poñan todo o empeño no desafiuzamento de familias sen ofertar alternativa habitacional, mentres o goberno dedica desde o comezo da crise 200.000 millóns de € ao rescate destas entidades financeiras sen esixirlles ningunha contraprestación social, xerando beneficios, tras ser saneadas con diñeiro público.

Na actualidade Fondos Vuitres Internacionais acoden á SAREB a comprar vivendas a prezo de saldo para dedicalas á especulación rentista probocando unha suba inasumible dúas alugueres.

Acentúa esta inmoralidade o feito de que en Ourense haxa 15.000 vivendas bacías en Galicia 300.000 e no conxunto do estado 3,5 millóns mentres as administracións están impasibles e carentes de imaxinación para buscar fórmulas adecuadas que palien esta inxustiza social.

Nos países da nosa contorna antes de producirse un desafiuzamento a administración debe actuar como garantía de que as familias desafiuzadas dispoñan dunha alternativa habitacional.

O goberno do estado asino un convenio para a creación dun fondo social de vivendas, con 36 entidades financeiras, o 17 de xaneiro de 2013.

O presidente da Xunta de Galicia, sendo vivenda competencia autonómica, asinou outro convenio co Consello Xeral do Poder Xudicial, a Xunta de Galicia e a Federación Galega de Municipios e Provincias (FEGAMP) “Sobre a detección de supostos de vulnerabilidade con ocasión de vivenda familiar e medidas de carácter social” do 8 de abril de 2013.

O recente “Real Decreto Ley 7/2019 de 1 de Marzo de medidas urgentes en materia de vivenda y alquiler” establece un protocolo previo o despexo por impago de aluguer para que os Xulgado de oficio advirtan os servizos sociais dos procedementos por si houbera situación de vulnerabilidade social .

Con todo seguimos a vivir despexos sen alternativa habitacional e sen que as administracións públicas cumpran coas súas obrigas constitucionais.

A PAH E O COLECTIVO STOPDESAFIUZAMENTOS-OURENSE seguirá a demandar vivenda social suficiente como única saía posible a actual situación de especulación cos alugueiros, sinalando e freando os desafiuzamentos cando o crea convinte ata que as administracións asuman as súas responsabilidades legais.

Rebentemos as burbullas para poder garantir o dereito á vivenda !!!

 

 Goberne quen goberne garantir o dereito á vivenda e aplicar as medidas necesarias para acabar coa emerxencia habitacional e os desafiuzamentos debe ser unha prioridade.

Logo dunha nova campaña de eleccións xerais, a cuarta en catro anos, que non fai máis que reafirmar o que realmente preocupa á clase dominante, manter o seu estado de benestar sen importarlles o do resto da cidadanía á vez que son incapaces de formar un Goberno e polo camiño témonos que seguir enfrontando a unha vulneración sistemática dos nosos dereitos e a reformas de maquillaxe puramente electorais.

Desde a PAH levamos unha década defendendo o dereito á vivenda e a súa función social, propoñendo cambios lexislativos e estruturais que os garantan. Logramos avances a nivel municipal, gañar leis autonómicas e rexistrar unha Lei de vivenda integral no Congreso que non avanzou polo bloqueo crónico de PP e Cidadáns. As mobilizacións e presión social foron o suficiente potentes e sostidas no tempo como para lograr pequenos avances, como a reforma da LAU e as que se incluíron na lei hipotecaria, insuficientes debido á falta de contundencia do PSOE, que deixou pasar unha oportunidade histórica de frear a emerxencia habitacional e rebentar as burbullas de aluguer e de hipotecas. Unhas reformas que en ningún momento recollían medidas que atacasen o problema de raíz, para seguir sendo medidas de favor á banca e aos fondos de investimento. En resumo, seguir tratando un dereito fundamental, a vivenda, como unha mercadoría coa que especular a beneficio duns poucos.

Este verán, Pedro Sánchez protagonizou unha quenda de lavado de fronte reuníndose con actores sociais para tratar distintas problemáticas e recoller propostas expostas nesas reunións. A PAH foi convidada a unha destas sesións e presentamos o noso plan de choque con propostas para enfrontar urxentemente a grave crise de emerxencia habitacional, así como o Dereito de acceso á Vivenda en España.

Non podemos permitir que se sigan producindo 60.000 desafiuzamentos ao ano, que non se fomente a creación de vivenda pública e social, que a vivenda baleira en mans da banca sígase vendendo a fondos voitre ou que non se regule o prezo dos alugueres, mentres miles de familias están angustiadas pola falta de horizonte habitacional.

Por iso esiximos medidas como:

-A suspensión temporal dos desafiuzamentos ata que as Administracións Públicas poida garantir o acceso a unha vivenda adecuada.

-O cumprimento de Tratados Internacionais, e a súa prevalencia sobre a lexislación nacional que desafiuza sen alternativa habitacional. Débense aprobar urxentemente medidas que obriguen ao acatamento xudicial/estatal das peticións de suspensión de desafiuzamentos emitidas polo Comité DESC de Nacións Unidas.

-A anulación total dos desafiuzamentos con data aberta. É necesaria unha revisión da LAC que evite a reinterpretación dalgúns xuíces, aumentando a angustia e evitando a defensa da vivenda.

-Ampliación da moratoria de desafiuzamentos, que finaliza en maio do 2020, e mellora dos seus protocolos de acceso.

Renovación obrigatoria dos contratos de aluguer social se a familia segue estando en situación de vulnerabilidade.

-Regulación e limitación dos prezos do aluguer, en consonancia cos ingresos da unidade familiar, outorgando aos concellos a capacidade de establecer prezos vinculantes.

-Incremento crecente nos Orzamentos Xerais do Estado para vivenda, ata alcanzar o 3,5% do PIB, en investimentos que garantan a súa función social de forma permanente.

Impedir a venda de vivenda pública por norma legal.

-Medidas legais que outorguen á administracións públicas o dereito de tenteo e retracto sobre as vendas de lotes de vivenda que realicen os bancos, e que normalmente, acaban en mans de fondos voitre.

-Cesión obrigatoria das vivendas baleiras que posúa a banca rescatada, con especial fincapé a Bankia e á SAREB. Facelo de forma inmediata en zonas tensionadas.

-Que a todos os grandes garfos de vivenda que obtivesen fondos públicos, ben por rescate, ben por axudas ou exencións fiscais reclámeselles a súa débeda en vivenda.

-Que as SOCIMIS e fondos voitre paguen o seu correspondente imposto de sociedades e estúdense medidas para modular/evitar os efectos especulativos das súas prácticas.

-Penalizacións á vivenda baleira en mans de grandes puseidores.

-Que se determine dunha vez por todas a ilegalidade das cláusulas abusivas como ditan as sentenzas do Tribunal europeo.

-A limitación da responsabilidade ao ben hipotecado e a dación en pago como fórmula natural de resolución de falta de pagamentos por causas demostrables e alleas á vontade do debedor. Por unha lei de segunda oportunidade que supoña a integración social fronte á morte civil que supón o sobreendeudamiento para sempre.

-Unha Lei Estatal de Vivenda baseada na Lei Vivenda PAH e a Lei 24/2015 catalá, froito dunha ILP aprobada por unanimidade no Parlament.

Basta de escusas. Basta de burbullas especulativas que nos afogan e negan o noso dereito para vivir dignamente.

Chegou o momento de cambiar as regras do xogo e goberne quen goberne lograr unha lexislación que nos ampare e garanta unha vivenda digna, alcanzable e estable á que todas podamos acceder e manter.

Hai que facer xustiza ás familias que perderon o seu fogar desde 2008, que non se siga repetindo a situación, facilitar que os nosos mozos poidan independizarse e crear os seus proxectos de vida ou que os nosos maiores non vexan como perden o seu fogar tras anos de sacrificio.

# ReventemosLasBurbujas 


https://afectadosporlahipoteca.com/2019/11/06/reventemos-las-burbujas-para-poder-garantizar-el-derecho-a-la-vivienda/